Qərb filosoflarının qadına ədalətsizliyi

Artur Şopenhaur:

Qadınlar uşaqlıq illərimizdə bizim dayələrimiz və tərbiyəçilərimiz olmağa birbaşa uyğunlaşırlar – səbəbi sadədir: çünki onlar özləri də uşaqsayağı, axmaq və kəmağıldırlar- bir sözlə, həyatları boyu “böyük uşaq” kimi davranırlar, bir növ uşaqla yetkin insan arasındadırlar. Bir düşünün, bir gənc qız uşaqla günlərlə necə oynayır, rəqs edir, mahnı oxuyur və dünyada ən yüksək məqsədləri olan bir kişi onun yerində olsa, nə edərdi.

 Çarlz Darvin:

 “Uşaqlar…, daimi dost, yaşlı vaxtlarda maraqlı birisi, sevilən və oyun oynanılacaq bir varlıq… Hər şeyə baxmayaraq, itdən daha yaxşı bir şey. Evin işləri ilə maraqlanan bir adam. Musiqidən, havadan-sudan boş söhbətlər. Bunlar sağlamlıq üçün yaxşı şeylərdir”.

 Fridrix Nitsşe:

Qadının sevgisi sevmədiklərinə qarşı ədalətsizliyə və düşüncəsizliyə sövq edir… Qadın heç dostluq etməyi də bacarmır: qadınlar pişik və quş kimidirlər və ən yaxşı halda inəyə bənzəyirlər.

 («Zərdüşt belə buyurdu» – Dost haqqında)

 Qadınların dərin olduğunu düşünürlər – niyə? Çünki kimsə onların dibini tapa bilmir. Qadınlar heç dayaz da deyillər.

Yaşlı və gənc qadınlar haqqında

 “Qadınların yanına gedirsiniz? Qamçını götürməyi unutmayın”