Hədəfi gör, ağrını yox
Hədəfi gör, ağrını yox
Benoit Lekomte 1988-ci ildə Amerikada yaşayan fransız vətəndaşı olub. O, 80 günə 5980 km üzərək Atlantik okenanı keçmişdir. Lekomte professional idmançı deyildi. O, hava limanı işçisi idi.
Bəs bütün yolu onu motivasiya edən nə idi?
Lekomte bunun üçün 6 il məşq etmişdi. O, bunu xərçəngdən dünyasını dəyişən atasının şərəfinə və eyni zamanda xərçəng xəstəliyinin araşdırılması və müalicəsinə dəstək üçün pul yığmaq məqsədi ilə etmişdi. Benoit artıq 175.000 dollardan çox pul toplamışdır.
Atlantik okeanını keçərkən o, gün ərzində 6 saat suda dayanırdı və 7.5 metr radiuslu maqnit sahələr ona köpək balıqlarından qorunmağa yardım edirdi. O, gün ərzində 9000 dən çox kalori itirirdi və buna görə 4 saatlıq yemək yeməli olurdu, və həmçinin bir çox çətin maneələrlə — 8 dəfə tufanla və dəhşətli qasırğalarla üzləşmiş, 6 metr hündürlüyündə olan dalğalardan keçməyi bacarmışdır.
Dəhşətli təbii hadisələrlə üzləşməsinə baxmayaraq, 80 günə 5980 km üzən bu şəxs, sizcə, dəli idi? Xeyr, əlbəttə, o, dəli deyildi. O, ən güclü motivasiyaya sahib idi: sevgi, mənəvi bağlılıq – o, atasına dərin hörmət bəsləyirdi. O, atasının arzusunu yerinə yetirdi. O, öz xəyallarını gerçəkləşdirdi və sevgilisinə evlənmə təklifi etdi.
Siz Atlantik okeanından keçə bilərsiniz?
Mən soruşmuram ki, sən bunu istəyirsən? Mən deyirəm ki, sən istəsən bunu bacararsan, özün üçün, öz arzularına, məqsədinə çatmaq üçün edə bilərsən
Bu bir faktdır ki, bizi nəyin motivasiya edə biləcəyini hələ də kəşf edə bilməmişik. Ben Lekomtesin etdiyi ağlasığmaz olsa da, o öz motivasiyasını tapa bilmişdir.
Bəs sən məqsədinə necə çatırsan?
Ben Lekomtenin dediyinə görə, o, yalnız səyahətin dadını çıxarır və onun daha çox faydalarına fikir verir, ağrılara yox, onsuzda, gündəlik həyatda bir çox çətinliklərlə üzləşməli olur.
Daha çox yorucu idman növləri olan asta qaçış, marafonda qaçmaq, üzgüçülük, dağa dırmaşmaq, tenis, xizək sürmə və s. haqqında düşün. Belə idman növləri ilə məşğul olan zaman biz ancaq yorğunluq, ağrı- acı, əzab-əziyyətə fikir veririk. Buna SON vermək lazımdır!
“Bizim hamımız, onsuzda, bu iki şeydən birinin dərdini çəkməliyik: nizam-intizam dərdi və ya peşmanlıq və məyusluq dərdi” – Cim Ron
Bəs bütün yolu onu motivasiya edən nə idi?
Lekomte bunun üçün 6 il məşq etmişdi. O, bunu xərçəngdən dünyasını dəyişən atasının şərəfinə və eyni zamanda xərçəng xəstəliyinin araşdırılması və müalicəsinə dəstək üçün pul yığmaq məqsədi ilə etmişdi. Benoit artıq 175.000 dollardan çox pul toplamışdır.
Atlantik okeanını keçərkən o, gün ərzində 6 saat suda dayanırdı və 7.5 metr radiuslu maqnit sahələr ona köpək balıqlarından qorunmağa yardım edirdi. O, gün ərzində 9000 dən çox kalori itirirdi və buna görə 4 saatlıq yemək yeməli olurdu, və həmçinin bir çox çətin maneələrlə — 8 dəfə tufanla və dəhşətli qasırğalarla üzləşmiş, 6 metr hündürlüyündə olan dalğalardan keçməyi bacarmışdır.
Dəhşətli təbii hadisələrlə üzləşməsinə baxmayaraq, 80 günə 5980 km üzən bu şəxs, sizcə, dəli idi? Xeyr, əlbəttə, o, dəli deyildi. O, ən güclü motivasiyaya sahib idi: sevgi, mənəvi bağlılıq – o, atasına dərin hörmət bəsləyirdi. O, atasının arzusunu yerinə yetirdi. O, öz xəyallarını gerçəkləşdirdi və sevgilisinə evlənmə təklifi etdi.
Siz Atlantik okeanından keçə bilərsiniz?
Mən soruşmuram ki, sən bunu istəyirsən? Mən deyirəm ki, sən istəsən bunu bacararsan, özün üçün, öz arzularına, məqsədinə çatmaq üçün edə bilərsən
Bu bir faktdır ki, bizi nəyin motivasiya edə biləcəyini hələ də kəşf edə bilməmişik. Ben Lekomtesin etdiyi ağlasığmaz olsa da, o öz motivasiyasını tapa bilmişdir.
Bəs sən məqsədinə necə çatırsan?
Ben Lekomtenin dediyinə görə, o, yalnız səyahətin dadını çıxarır və onun daha çox faydalarına fikir verir, ağrılara yox, onsuzda, gündəlik həyatda bir çox çətinliklərlə üzləşməli olur.
Daha çox yorucu idman növləri olan asta qaçış, marafonda qaçmaq, üzgüçülük, dağa dırmaşmaq, tenis, xizək sürmə və s. haqqında düşün. Belə idman növləri ilə məşğul olan zaman biz ancaq yorğunluq, ağrı- acı, əzab-əziyyətə fikir veririk. Buna SON vermək lazımdır!
“Bizim hamımız, onsuzda, bu iki şeydən birinin dərdini çəkməliyik: nizam-intizam dərdi və ya peşmanlıq və məyusluq dərdi” – Cim Ron
