GərəkməzMana sənsiz cahanu can gərəkməz,
Vüsalın var ikən hicranın gərəkməz.
Ləbi-ləlin zülal abindən ayru,
Şərabi-çeşmeyi-heyvan gərəkməz.
Qəmindir könlümün təxtində sultan,
Bir iqlimə iki sultan gərəkməz.
Yetər dərdin dəva müştaqə, neçün,
Ki, dərdin bilənə dərman gərəkməz.
Gülüstanın gülü sənsiz tikandır,
Mana sənsiz gülü reyhan gərəkməz.
Gəl, ey aşiqlərin rizvani hüsnün,
Ki, sənsiz aşiqə rizvan gərəkməz.
İki aləmdə didarından özgə,
Mana, ey sürəti-rəhman, gərəkməz.
Vüsalın şərbətin içən mühibbə,
Fəqanın ağusu çəndən gərəkməz.
Mana səbr eyləmək sənsiz, nigara,
Əgər müşkil, əgər asan gərəkməz.
Əzəldə qılmışam eşqinlə peyman,
Bütün peyman, sınıq peyman gərəkməz.
Kəsilməz gərçi vəslindən Nəsimi,
Gözündən olduğun pünhan gərəkməz.
Kitab: İmadəddin Nəsimi
Mən bu cahana sığmazam.
