Bir dəfə xoşbəxtlik meşə ilə gedir və qəfildən quyuya düşür. Oturub ağlamağa başlayır. Birdən yaxından insan keçdiyini eşidib onu haraylayır:
- Ey xeyirxah insan, çıxar məni buradan.
- "Əvəzində nə verəcəksən?" - deyə insan soruşur.
- Nə istəyirsən?
- Dənizə görünüşü olan, ən bahalı, böyük və gözəl bir ev istəyirəm.
Xoşbəxtlik onun istəyini yerinə yetirir və insan sevincək onu quyuda qoyub qaçır. Xoşbəxtlik yenə hönkür-hönkür ağlamağa başlayır. Yaxından yenə insan keçdiyini eşidib, haraylayır: - Ey xeyirxah insan, çıxar məni buradan. - "Əvəzində nə verəcəksən?" - deyə bu biri insan da soruşur. - Nə istəyirsən? - Çoxlu, müxtəlif markadan olan bahalı və gözəl maşınlar istəyirəm. Xoşbəxtlik ikinci insanın da istədiyini ona verir, ancaq o da sevinərək qaçıb gedir və xoşbəxtliyi quyudan çıxarmağı unudur. Tamam ümidini itirdiyi bir vaxtda yenə kiminsə keçdiyini eşidir və haraylayır: - Ey xeyirxah insan, çıxar məni buradan, xahiş edirəm. Bu insan onu quyudan çıxarıb yoluna davam edir. Xoşbəxtlik onun dalınca qaçaraq soruşur: - Ey insan, mənə etdiyin köməyin əvəzində nə istəyirsən? - "Mənə heç nə lazım deyil" - deyə insan cavab verir. Xoşbəxtlik bundan sonra onun dalınca gedir və heç vaxt ondan yanından ayrılmır. Tərcümə etdi: Tengiz Budaqov