Vətən haqqında atalar sözləri
Vətən haqqında atalar sözləri
Abadan kənd tüstüsündən bilinər. Ağac dibindən su içər.
Ağacı içindən qurd yeyər.
Ağac meyvəni dəyənə qədər böyüdər.
Ağac olan yerdə budaq sınar.
Ağac səmtinə yıxılar.
Ağac sınanda budaq nəyə gərəkdir?!
Ana kimi yar olmaz,
Vətən kimi diyar.
Anasından ayrı düşən quzunu qurd yeyər.
Asılsan da uca budaqdan asıl.
Bağa baxarsan bağ olar, baxmazsan dağ olar.
Bu dünyada şirin şey bir anadır, bir Vətən.
Bülbülü saldılar qəfəsə dedi: “Ay Vətən, ay Vətən”.
Buraxdılar, qondu tikan koluna, dedi: “Can Vətən, can Vətən”
Vətən viranə də olsa, məsəldir, məhz cənnətdir.
Vətəndən ayrı düşsəm viran ollam, talannam.
Vətənə gəldim, imana gəldim.
Vətən həsrəti çəkdim, gözlərimə qan gəldi.
Qoçun buynuzu qoça ağırliq eləməz.
Qürbətdə xan olunca,Vətənində dilən, gəz.
Dağ yeri – duman yeri, yurd yeri – guman yeri.
Dam dirək üstə durar.
Doğma yurd şirin olar.
Dünyada Vətəndən əziz nə var?
Ey öz-özünü bəyənən, qoy səni el bəyənsin.
El ağzını bağlamaq olmaz.
El ağzı faldır.
El arxası çəmən olar.
El atan daş dağdan aşar.
El atan daşa güc düşməz.
El tutanı ər tutar, ər atanı el atar.
El qapısı həm gec, həm güc açılar.
El bir olsa zərbi kərən sındırar.
El dəlisini çölə atmaz.
El elə sığışar, ev evə sığışmaz.
El elin aynasıdır.
Elə arxalanan igidin, arxası yerə dəyməz.
Eli dağlamaq olmaz, ağzın bağlamaq olmaz.
Elimə qalsın, günümə qalmasın.
Elin eybini saxlamayan, sənin də eybini saxlamaz.
Elin gözü sərraf olar.
Elin gücü bir olsa, düşməni dara çəkər.
Elin oğlu yumurtaya qulp taxar.
El keçən körpüdən qorxma, sən də keç.
El köçdü, oba qaldı.
El gözündən düşən boy atmaz.
El gözündən düşən gözsüz qalar.
El gücü, sel gücü.
El gücü, yel gücü, sel gücü.
Ellərə gülən canım – indi olub el gülüncü.
El oğrusuz, çöl qurdsuz olmaz.
El öz dəlisini tanıyar.
El sevəni aləm sevər.
Elsiz dağ viranədir.
El tikəni yel yıxa bilməz.
El harda, sən də orda.
El çalan zurnanın səsi uzağa gedər.
Yerlərdir haman yerlər, görünməz oldu illər.
Yer, oturan adamla şərəflənər.
Yersiz gəldi, yerli qaç.
Yurddan çıxsan da, eldən çıxma.
Köçən yurdun qədrini, düşən yurdda bilərlər.
Lələ köçüb, yurdu qalıb..
Lələ var, yurdu yox .
Oba bizə, biz obaya hayanıq.
Oba köçüb, yurdu qalıb.
Ölər Koroğlu getməz bu yurddan.
Sular hərəkətlidir, torpaq bərəkətlidir.
Torpaqda itki olmaz, kötüksüz bitki olmaz.
Uçan damın böyüklüyü binövrəsindən bilinər.
Hər ağac öz dibinə kölgə salar.
Hər quşa öz yuvası doğmadır.
Hər kəsə öz Vətəni əzizdir.
Hər kəsi el istəsə, bülənd olar, ucalar.
