Ən doğrusunu Allah bilir...

Tanrı Əzrailə:
"Ya Əzrail! Qullarımdan her hansı birinin canını alınca heç üzüldünmü?"-
-Ya Rabb HƏRŞEY sənə məlumdur. Yalnızca bir qulunun ruhunu alınca çox üzüldüm. Bir gəmi dağlara çırpılıb parçalanmışdı. Orada bir ana və bir uşaq var idi. O ananın canını almaq tapşırılmışdı. Onun canını alınca çox üzüldüm. Körpəni isə bir taxtanın üzərində bir adaya atdım. Yetim qaldı.

Tanrı:
“Bəs sevinərək hər hansı bir qulumun canını aldınmı? ”
Bəli tanrım. Bir zalım padşah var idi. Bütün xalq onun əlindən bezar idi. Bax o qulunun canını sevərək aldı.
“Padşahın kim olduğunu xatırlayırsammı?”
-Xeyr xatırlamıram Ya Rabb-deyincə, Tanrı buyurdu:
“Həmən o padşah anasının canını üzülərək aldığın yetim uşaqdır, zalım padşahdır”