Mövlananın rübailəri

Ağlıyla, elmiylə tanınan kəsi
Bir tikə çörəyə etdilər əsir.
Onun biliklərlə dolu başında
İndi cövlan edir mal-mülk həvəsi.

Həm avam, həm dindaram, həm də dinsiz, kafirəm,
Həm uşağam, həm cavan, həm də ağsaqqal pirəm.
Canım bədəndən çıxsa, sanmayın öldüm… Deyin:
«Alıb getdi onu Dostu … elə dirildiyi dəm».

Ya rəbb, özün səbəb sal, məndəki «mən»i bilim,
Məğzimi dərk etməklə barı özümə gəlim.
Varlığımdan qoparaq sənin sirrinə varım,
Yoxsa səndən bixəbər bu canı, «mən»i neylim?!

Eşqə düşməyincə gülürdü üzüm,
Sonra alt-üst oldu gecəm-gündüzüm.
Aşiqlə məşuqu ayrı sanırdım –
Təki iki dənə görürmüş gözüm.

Qəlbim odlandıqca sənin dərdindən
Qaçdın, uzaqlaşdın günbəgün məndən.
Getdin, dərd-qəminlə qaldım baş-başa,
Demək vəfalıymış qəmin də… səndən.

Allah sevgisindən ziyan görülməz,
O sevgi olmadan canlar dirilməz.
Göylərdən torpağa enən bu ruhlar
Təkrar göy üzünə qayıtmazmı bəs?!

Xor görmə gizli sirr açan dərvişi -
Padşah tək ənamlar verməkdir işi.
Bir tikə çörəkçin düşüb dilənməz
Özü başqasına ruh verən kişi.

Aşiq eşq yolunda can qoya gərək,
Ölməzlik nə imiş anlaya gərək.
«Aşiq abi-kövsər içib» desələr,
Bunu nə əxz edə, nə duya gərək.

Nə üstdədir, nə altda… O Ay görən hardadır?
Bizli-bizsiz var olan, həp can verən hardadır?
Gəl, «Ordadır, burdadır» demə…
Aləmdə hər şey Onun şah əsəridir.
Bəs o Ərən hardadır?

Deyirlər: «Səbr eylə, bir gün cənnətdə
Hurilər əlindən içərsən badə».
Sonuc buymuş… Yarla mey
burda da var,
Gəl, içək, fürsəti verməyək fövtə.

Tərcümə: Azad Yaşar