Amandanın 18 yaşı olanda onun valideynləri qərara gəldilər ki, ad gününü restoranda qeyd etsinlər. Məclisə 200-dən çox adam gəlmişdi. Amandanın ad gününə gələn yaşlı xanım səhnənin ortasında oynayan qızlara və oğlanlara baxırdı. Yaşlı xanım yanında oturan şəxsə deyir:
— Mən cavan olanda məclis fərqli olardı. Asanlıqla bilmək olardı ki, kim qızdır, kim oğlan. Amma indi qızları və oğlanları ayırmaq çətindir.
Yanında oturan şəxs heç nə demir. Yaşlı xanım davam edir,
— Nə vaxt ki, mən cavan idim oğlanlar şalvar, qızlar isə don geyinərdilər. Amma indiki qızlar şalvar geyinirlər. Baxın o qıza, oğlan cins şalvarı geyinib.
Yenə yanında oturan şəxs ona heç nə demir. Qadın davam edir,
— Mən cavan olanda qızların uzun, oğlanların isə qısa saçları olardı. Buna görə də kimin qız, kimin oğlan olduğunu asanlıqla demək olardı. İndi qızlar saçları qısa kəsirlər. Baxın bir o qıza, oğlan saç düzümü edib.
Yanındakı şəxs heç nə demir. Yaşlı xanım yanındakı şəxsə sual verir:
— Sizcə o oğlandır, yoxsa qız? Ayırmaq çətindir, elə deyilmi?
Yanında oturan şəxs deyir:
— Yox, çətin deyil. Mən onu asanlıqla ayıra bilirəm, çünki o mənim qızımdır.
Yaşlı xanım pərt olur və deyir:
— Bağışlayın, mən bilmədim siz onun atasısınız.
Yanında oturan şəxs ona deyir:
— Mən onun atası deyiləm, anasıyam.
Məhz sizin gülüşünüz üçün tərcümə etdim. :-)
Mənbə: ENGLISH student`s book.
