Dekret yeri | Firuz Mustafa

Heç bil­mi­rəm, söh­bə­tə ha­ra­dan baş­la­yım? Yax­şı­sı bu­dur, qoy elə əv­vəl­dən de­yim. Mə­sə­lə be­lə ol­muş­dur: təh­si­li­mi ba­şa vu­ran ili mə­ni tə­yi­nat­la uc­qar ra­yon­la­rın bi­rin­də­ki uc­qar bir kənd mək­təbi­nə gön­də­rdi­lər. Öl­kə­miz­də­ki bü­tün mək­təb­lər ki­mi, hə­min təh­sil oca­ğı da çox qa­baq­cıl bir müəs­si­sə­dir. Am­ma ora­da ix­ti­sa­sım üz­rə mə­nə iş ta­pıl­ma­dı ki, ta­pıl­ma­dı. Di­rek­tor üzü­mə ba­xıb de­di:
- Ə, ba­la, ədə­biy­yat dər­si qal­ma­yıb, bəl­kə sə­nə ta­rix ve­rək...
Mən ra­zı­laş­ma­lı ol­dum. Ça­rəm nə idi ki?
Di­rek­tor de­di:
- E-e-e... Ə, ba­la, bu­ra bax, əs­lin­də, mən­də heç ta­rix dər­si də yox­dur. Sa­də­cə ola­raq, ta­rix müəl­li­məm dek­re­tə çı­xıb, hə­lə­lik onun dərs­lə­ri­ni mü­vəq­qə­ti ve­ri­rəm sə­nə. Bir də ki, elə ta­rix də ədə­biy­yat ki­mi bir şey­dir də...
Be­lə­lik­lə, mən əmək fəa­liy­yə­ti­nə dek­ret ye­ri­nə iş­lə­mək­lə baş­la­dım. Ta­rix­çi di­li yüy­rək olar: ay öt­dü, həf­tə keç­di, dek­ret vax­tı ba­şa çat­dı. Ta­rix müəl­li­mə­si tə­zə­dən işə çı­xa­sı ol­du.
Di­rek­tor mə­ni ya­nı­na ça­ğı­rıb de­di:
- E-e-e... Ə, ba­la, sən in­nən son­ra coğ­ra­fi­ya dər­si de­yə­cək­sən. Əs­lin­də, elə coğ­ra­fi­ya da ta­rix-ədə­biy­yat ki­mi bir şey­dir. Nə fər­qi var ki?..
Mən qo­lu­mu çır­ma­yıb coğ­ra­fi­ya öy­rən­mə­li ol­dum.
Bir müd­dət keç­di. Coğ­ra­fi­ya müəl­li­mə­si dek­ret­dən qa­yı­dıb işə baş­la­dı. Dərs­lər əlim­dən çıx­dı. De­yə­sən, ta dek­re­tə çı­xan yox idi. Dü­zü­nü de­yim ki, gö­züm qa­dın­la­rın üzün­də qal­mış­dı. Al­la­ha yal­va­rır­dım ki, bir dek­re­tə çı­xan ol­sun.
Nə­ha­yət, ta­pıl­dı!.. Bə­dən tər­bi­yə­si müəl­li­mə­si dek­re­tə çıx­dı. Tə­bii ki, bir az­dan o da işə qa­yı­da­caq­dı. Yüz fa­iz əmin idim ki, mə­nə öz ix­ti­sa­sım üz­rə ye­nə dərs ol­ma­ya­caq­dı. Çün­ki mə­nim həm­ka­rım- ədə­biy­yat müəl­li­mə­si ya­şı alt­mı­şı keç­miş qa­dın idi. Üs­tə­lik də, əri yox idi, o, heç yer­li-dib­li ər­də ol­ma­mış­dı. Əri ol­ma­ya­nın­sa, mən bilən, uşa­ğı da ola bil­məz. Za­lım qı­zı heç ərə get­mə­yə də ha­zır­laş­mır­dı. Məhz bu­na gö­rə də mən işi­mi eh­ti­yat­lı tut­ma­lı idim. Fə­al hə­yat möv­qe­yi seç­dim: ar­tıq öz mək­tə­bi­miz­də və elə­cə də qon­şu mək­təb­lər­də pe­da­qo­ji kol­lek­tiv­lər­də ai­lə qur­ma­ğın, ev­lən­mə­yin, ço­xu­şaq­lı­lı­ğın əhə­miy­yə­ti ba­rə­də təb­li­ğat kam­pa­ni­ya­sı apar­ma­ğa baş­la­dım. Mə­nim de­moq­ra­fik təb­li­ğa­tım tez­lik­lə öz bəh­rə­si­ni ver­di: kol­lek­ti­vi­miz­də­ki su­bay qa­dın­la­rın ha­mı­sı ai­lə qur­du. Hət­ta, ər­dən bo­şan­mış və bir da­ha ərə get­mək is­tə­mə­yən- ki­şi­lə­rə ge­ne­tik nif­rət edən, di­lin­dən da­im zə­hər tö­kü­lən bir qa­dı­nı­mız da mə­nim təb­li­ğa­tım sa­yə­sin­də özü ki­mi mə­ri­fət­li bir in­san­la iz­di­vac yap­dı. Pəh!­Pəh!... Bir gə­lib bi­zim mək­tə­bə baş çə­kəy­di­niz!­ Qa­dın­la­rı­mı­zın ək­sə­riy­yə­ti... hər il dek­re­tə ha­zır­la­şır­dı.
Dek­ret ye­rin­də iş­lə­mə­yi­min bir xey­ri də bu ol­du ki, mən bü­tün elm­lə­ri əməl­li-baş­lı öy­rən­dim. Çün­ki mən tez-tez ix­ti­sa­sı­mı də­yiş­mə­li olur­dum. Kim­ya (əli­lə san­ki reak­si­ya apa­rır), ast­ro­no­mi­ya (gö­yü gös­tə­rir), rəsm­xətt (bar­ma­ğı ilə xətt çə­kir), nəğ­mə dərs­lə­ri üz­rə (jest və mi­mi­ka ilə "nəğ­mə" "o­xu­yur") ix­ti­sas­laş­dım. Əs­lin­də, elə hə­min ix­ti­sas­lar da ədə­biy­yat və ya ta­rix ki­mi bir şey­dir. Nə isə... Ol­dum en­sik­lo­pe­dik, uni­ver­sal, in­tel­lek­tual bir adam! İn­di el­min heç bir sa­hə­sin­də mə­nim­lə mü­ba­hi­sə edə bi­lə­cək bir kim­sə yox­dur! Əgər var­sa, bu­yu­rub çıx­sın irə­li. Bu­ra­sı­nı da de­yim ki, elə bü­tün elm­lər bir-bi­ri­nin ey­ni­dir.
Sağ ol­sun qa­dın­lar! Mən hə­lə də dek­ret ye­rin­də­yəm.