Zina və fəsadı

Bir şəhərdə qırx ilə yaxın idi bir kişi azan deyərdi. Bir gün azan demək üçün minarəyə çıxıb azan deyir.
Qurtarandan sonra ordan qonşunun həyətinə baxmağa başlayır ki, bir qızı başı açıq həyətdə əl-üzünü yuduğu halda müşahidə edir. Bir baxışla qızın məhəbbəti ürəyində yer edir. Axır bu eşqin qarşısında aciz qalıb onların evinə gəlib qapıların döyməyə başlayır. Qızın atası qapını açıb azançını qapıda görəndə təəccüb edərək soruşur:
- Nə işin var?
Azançı cavab verir:
- Qızına elçiliyə gəlmişəm.
Ev sahibi heyrətə gələrək deyir:
- Biz müsəlman deyilik. Bizim məshəbimiz "Zərdüşt” məzhəbidir. Biz öz dini qaydamıza görə edə bilmərik müsəlmana qız verək. Hər kəs istəsə bizimlə qohum olsun, gərək bizim dinimizi qəbul etsin.
Qızın eşqi azançının ağlını başından elə çıxartmışdı ki, bir az fikir edəndən sonra onların dinlərinin qəbul etməsini bəyan edir. Ev sahibi elə bu fürsəti gəzirdi ki, bir müsəlman şəxsi öz dinindən xaric edib öz dininə gətirsin. Bu surətdə qızın atası razı oldu. Danışdıqdan sonra müəyyən vaxt təyin etdilər ki, bu işi yerinə yetirsinlər.
Təzə bəy təyin olunmuş gün nişanlısının evinə gedir ki, yeni dinə daxil olmasının bayramını toy məclisi ilə birlikdə keçirsinlər. Mərasim qurtarandan sonra təzə bəy pillələrə bələd olmadığı halda pillələri sürətlə yuxarı qızın yanına çıxmağa başlayır. Pillələrin birində ayağının sürüşməsilə həyətə yıxılması bir olur. Ev sahibi təzə yeznəsinin başı üstünə gəlir ki, görsün nə oldu. Görür təzə yeznə bu dünyadan əbədilik olaraq gözlərini yumub. Bu minval ilə bir an naməhrəmə baxmağının nəticəsində öz nəfsinin əlində əsir qalaraq qırx illik ibadətini batil etdi. Hətta bu iş səbəb oldu ki, kafir halında bu dünyadan gözlərini əbədi olaraq yumsun.