Müasir ABŞ ərazisində pul-kredit sisteminin formalaşması məşhur Federal ehtiyat sisteminin yaranmasından çox - çox əvvəl baş vermişdir. 1690-cı ildə Massaçusets körfəzinin koloniyası ilk dəfə qısamüddətli kağız öhdəliklər (Short bills) buraxmışdır. Hökumətin qısamüddətli öhdəlikləri ilə banknotlar arasında orta mövqedə duran bu kağızların məqsədi Kanadaya yola düşən hərbi ekspedisiyanı maliyyələşdirmək idi. Lakin bu, birdəfəlik cəhd idi və dövriyyədə ingilis funt sterlinqlərinin və ispan gümüş dollarlarının istifadəsi yenə də üstünlük təşkil edirdi.
Amerika dolları milli pul vahidi kimi 1785-ci ildə konqres tərəfindən tətbiq edilmişdir. Müstəqillik uğrunda müharibədən (1775 -1783) sonra ABŞ konqresi Birləşmiş koloniyaların (ştatlar) şəxsində Birləşmiş Ştatların Birinci bankının (The First Bank of United States) yaradılması barədə qərar qəbul etdi və milli pulların birinci, artıq federal buraxılışına sanksiya verdi. Yaradılmış ilk sikkəxana (Filadelfiyada) gümüş dollarları və mis sentləri ispan gümüş pullarının çəkisi üzrə kəsməli idi. 1792-ci ildə ABŞ-da bimetallizm sistemi tətbiq olundu: dollar paralel şəkildə həm gümüşdən, həm də qızıldan kəsilə bilirdi. Monetar paritet 15:1 səviyyəsində qanunvericiliklə müəyyənləşdirilmişdir. Bu isə dünya bazarında və bəzi qərbi Avropa ölkələrində iki metalın dəyər münasibəti ilə (15,5:1) müqayisədə gümüş pulların dəyərini yüksəldirdi. Belə şəraitdə qızılı ölkədən çıxarmaq və gümüşə dəyişərək daxili dövriyyədə istifadə üçün yenidən kəsmək daha sərfəli idi. Ona görə də son onilliklərdə qızıl əsasən evlərdə saxlanılmış və dövriyyədən itib getmişdir. 1834-cü ildə gümüş dollar tərkibinin dəyişməz qalması və qızıl dolların metal tərkibinin azalması yolu ilə pul pariteti 16:1 nisbətində qanunvericiliklə dəyişdirilmişdir. Nəticədə gümüşün ölkədən sızması başlamış, qızıl dövriyyəyə geniş miqyaslarla daxil olmuşdur.
1791-ci ildə Birləşmiş Ştatların birinci bankı yaradılarkən federal hökumət nizamnamə kapitalının böyük hissəsinə imza atmış və 20 il ərzində heç bir başqa banka çarter təqdim etməməyə söz vermişdir. Çarter – bank nizamnaməsinin funksiyalarını və lisenziyaları uyğunlaşdıran sənəddir. 1811-ci ildə çarterin uzadılması məsələsi ortaya gələndə, bu, müxalifətin güclü müqaviməti ilə qarşılaşdı. Onlar bankların sayının artırılmasını tələb edirdilər. Birləşmiş Ştatların birinci bankı ləğv edildi. Bankların sayı 88-ə çatdı. Sonrakı üç il ərzində daha 120 yeni çarter verilmişdir.
1812-ci ildən başlayaraq 1913-cü ilə – Federal ehtiyat sisteminin yaradılmasına qədər bankların fəaliyyətindəki ən ciddi problem klirinqin yoxluğu idi. Klirinq müxtəlif bank banknotlarının qarşılıqlı ödənişidir. Bağlanmamışdan əvvəl bu funksiyanı Birinci bank yerinə yetirirdi. Onun analoquna zərurət yaranmış və 1816-cı ildə maliyyə naziri Ceyms Dallas ABŞ-ın ikinci bankını (The Second Bank of the USA) yaratmağı təklif etmişdir. Yeni bankın əsas yeniliyi ştatların hökumətləri ilə razılaşmadan orada öz şöbələrini təsis etmək hüququ idi. Bu, siyasi narazılıqlar dalğasının yaranmasına gətirib çıxardı. Həddən çox sayda banknotların buraxılması ilə bağlı olan 1819-cu ilin bank böhranı bu narazılıqları daha da gücləndirdi.
Pul –kredit sferasındakı nisbi stabillik 1836-cı ilə qədər – ABŞ-ın ikinci bankının çarteri qurtarana qədər davam etdi. Bu, yenə də bankların sayının artmasına gətirib çıxardı. Bundan başqa, kreditin həddən artıq əlçatan olması nəticəsində federal (dövlət) torpaqlarla bağlı möhtəkirlik halları artdı. Böhran 1840-cı ilə qədər davam etdi və hər bir ştatın öz kredit problemlərini müstəqil şəkildə həll etmək zərurətini yaratdı. Bu problemlərin ən başlıcası ifrat emissiyaya qarşı müqavimət göstərmək idi. Problemi mürəkkəbləşdirən o idi ki, bank banknotları buraxarkən onların dərhal və hamı tərəfindən ödənilməsini nəzərdə tutmurdu. Ödəniş məqsədilə banknotların onları buraxan banka çatdırılmasını çətinləşdirmək üçün banknotların yığım mexanizmi qəsdən tətbiq olunmur, bəzi banklar isə qəsdən çətinliklə gedilə bilən rayonlarda yerləşdirilirdi. Məsələn, Massaçusetsin Saffolk bankı (Suffolk Bank of Massachusetts) bu qəbildəndir. Nəticədə, 1859-cu ildə dövriyyədə 5400 növ banknot var idi.
Problemin həll yolu Bostonun Saffolk banklar sisteminin yaradılması idi. Əyalət bankları Saffolk bankına 5000 dollar məbləğində sabit depozit və üstəgəl Bostona düşən banknotların ödənilməsi üçün kifayət edəcək məbləğ köçürməli idilər. Əvəzində isə Saffolk bankı sistemin bank banknotlarını nominal üzrə qəbul etmək öhdəliyini öz üzərinə götürmüşdü. Bu halda, birləşmək fikrində olmayan bankların banknotları ödəniş üçün bilavasitə emitent banka çatdırılmalı idi. Bundan başqa, Saffolk bankı vicdanlılığı onda az da olsa şübhə yaradan bankları öz klirinq agentliyinə qəbul etməkdən imtina edirdi.
1861-1865-ci illərin Vətəndaş müharibəsi dövründə cənub bankları şimal bankları ilə müqavilələri ləğv edən zaman pul –kredit münasibətləri sistemində radikal dəyişikliklər baş verdi. 1864-cü ildə xəzinədarlığın katibi Solomon Çarlz ümummilli bank qanununu hazırladı və reallaşdırdı. Bu qanuna əsasən, payçılarının sayı 5-dən az olmayan, kapitalı 50000 dollardan az olmayan bankların təsisatına icazə verilirdi. Bankların yaradılma şərti ABŞ hökumətinin qeyd edilmiş istiqrazlarının xəzinədarlıqda depozitə qoyulması vasitəsilə banklar tərəfindən öz emissiyalarının təmin edilməsi idi. Depozitə qoyulmuş məbləğ depozitə qoyulmuş istiqrazların bazar dəyərinin 9%-dən və onların nominal dəyərinin 100%-dən çox olmamalı idi. Bütün banklar üçün emissiya hüququ 300 milyon dollarla məhdudlaşırdı.
ABŞ 1873-cü ildən gümüşün kəsilməsini ləğv edərək, qızıl monometallizminə keçdi. Lakin gümüş mədənlərinin sahiblərinin təzyiqi ilə xəzinədarlıq monetar ehtiyaclar üçün gümüşün alqısını bərpa etdi. 1,50463q tərkibli qızıl dolların de fakto tətbiqi 1900-cü ildə qızıl standart aktının nəşrindən başladı.
ABŞ-da pul-kredit münasibətlərinin tənzimlənməsinin uzlaşma və mərkəzləşmə problemi 1907-ci ilin bank böhranından və birja çaxnaşmasından sonra daha aktual oldu. Bu böhran bütün əvvəlki rekordları vuraraq, 1929-1933-cü il hadisələrinə qədər kəskinliyini itirmədi. Əyalət bankları əmanətçilərin təzyiqi ilə Nyu-Yorkun iri banklarına müraciət edir, depozitlərini götürmək istəyirdilər. Bu, bəzi kredit müəssisələrinin müflisləşməsinə gətirib çıxardı. Pul –kredit sisteminin qeyri elastikliyi və iqtisadiyyatın tələbatlarına qarşı onun zəif reaksiyası ABŞ-ın mərkəzi bankı haqqında qanunun islah edilməsini və hazırlanmasını zəruri etdi.