Kompaniyaların, çox vaxt, seqmentləşdirməyə əsaslanmış strategiyanın tətbiqinə çox güc sərf etmələrinə baxmayaraq, yuxarıda göstərilmiş potensial üstünlükləri əldə edə bilməməsini göstərən məlumatlara diqqət vermək lazımdır (bax, misal üçün, Piercy and Morgan 1993; Dibb and Simkin, 1994). Məhz elə burada seqmentləşdirmənin normativ model və iqtisadiyyatın reallığı kimi fərqi ortaya çıxır (Dannels, 1996).
10.9.1. Bazarın seqmentləşdirilməsinin miqyası və məqsədi Şəkil 10.5. Seqmentləşdirmə səviyyələri 10.9.2. Seqmentləşdirmənin strateji, idarəetmə və əməliyyat səviyyələri Bu fərqləndirmə seqmentləşdirmənin marketinq strategiyasının və rəqabətli mövqeləşdirmənin yaradılmasında rolunun nə olduğunu başa düşməyə, həmçinin, seqmentləşdirməyə əsaslanmış strategiyanın tətbiqi yolunda yaranan problemlərin mənbələrini anlamağa kömək edir. Misal kimi avtomobillərə köhnənin yerinə işlənmiş qazın şıxması borularını satmağa məsul olan menecerin öz müştərilərini müxtəlif texniki xarakteristikalı və konstruksiyalı məhsullara tələbatı üzrə deyil, onların təhlükəliliyindən, məlumatsızılığından və nəqliyyatdan asılılığına görə qruplaşdırılması misalını götürək. Bu halda o, marketinq resurslarının tətbiqinin detallaşdırılmış modelləri haqqında deyil (əməliyyat seqmentləşdirilməsi), bazarın yenidən dərkinin hazırlanması haqqında düşünür (strateji seqmentləşdirmə). 10.9.3. Tətbiq mərhələsində problemlərin mənbələri Təşkilatın resurslarının davamlılığı Yüksək Aşağı Bazar seqmentinin cazibədarlığı Yüksək Daha yaxşı potensial müştərilər Əvvəlcə resursların davamlılığını yaratmalı Aşağı Az uyğun gələn potensial müştərilər Tamamilə uyğun gəlməyən potensial müştərilər Şəkil 10.6. Bazar seqmentlərinin cazibədarlığı və təşkilatların resurslarının davamlılığı Bu problemlərin çoxu birbaşa təşkilatlarla bağlıdır və onların inkar edilməsi strategiyanın təhlükə altına atılması deməkdir. Təklif olunan çıxış yollarından biri şəkil 10 5-də göstərildiyi kimi, bazar məqsədlərinin ənənəvi qiymətləndirilməsi ilə yanaşı hər bir məqsədin daxilə uyğunluğunu yoxlamaqdır.
Ənənəvi yanaşmaların bazarın seqmentləşdirilməyin miqyasının müəyyənləşdirilməsinə kifayət qədər diqqət ayırmadığı faktı getdikcə daha çox etiraf edilir (Plank, 1985). Bundan başqa, Uind (Wind, 1978) qeyd etmişdir ki, seqmentləşdirmə metodunu seçən zaman bazar haqqında ümumi təsəvvürlərin alınması və mövqeləşdirmənin öyrənilməsi üçün istifadə edilən seqmentləşdirmə ilə, yeni məhsulların bazara buraxılması, qiymətəmələgəlmə, reklam və bölüşdürmə kimi marketinq proqramları ilə bağlı seqmentləşdirməni fərqləndirmək lazımdır. Həm biri, həm də o birinin mövcud ola bilər və seqmentləşdirilmə təhlili üçün faydalıdırlar, lakin, onlar arasında əhəmiyyətli fərq vardır.
Bazarın seqmentləşdirmə miqyasını dəqiq müəyyənləşdirməyə imkan verən metodlardan biri, şəkil 10.5.-də göstərildiyi kimi (Piercy and Morgan 1993), seqmentləşdirmənin müxtəlif səviyyələri arasında fərqləndirmələrin aparılmasıdır.
Təklif edilən yanaşma bizim yuxarıda nəzərdən keçirdiyimiz birinci və ikinci dərəcəli seqmentləşdirmələr arasında həddə bənzəyir, lakin, o, seqmentləşdirmə səviyyələrinin təşkilata, həmçinin, müştəriyə aid məsələlərlə əlaqələnir. Müxtəlif seqmentləşdirmə səviyyələrinin mahiyyəti aşağıdakı kimidir:
Korporativ bankir korporativ bank bazarına, müştərilərin korporativ strategiyalarından çıxış edərək onların strateji maliyyə xidmətlərinə tələbatları nöqteyi-nəzərindən baxanda (Carey, 1989), o, reklam fəaliyyəti və satıcıların yerləşdirilməsini deyil, strategiyanın konseptual əsaslarını hazırlamağa can atır.
Digər tərəfdən, reklam üzrə mütəxəssislər və satış bölməsinin müdirləri müştəriləri sosial-iqtisadi qruplara mənsubiyyəti, coğrafi mövqeyi və ya sənaye sahələri üzrə təsvir edəndə faydalılığa əsaslanmış bazar seqmentlərini təsvir etmir və resursları səmərəli olaraq reklama, satışın stimullaşdırılması fəaliyyətinə, satışa və bölüşdürməyə yönəldirlər. İstehlakçı qruplarının KİV-ə münasibətini təhlil edən bazarın seqmentləşdirilməsi sahəsində tədqiqatlar, - məsələn, “əsas KİV-ləri qəbul etməyən müştərilər”, “incə nəşrlərə öyrənmiş müştərilər”, “30-u adlamışlar üçün” və sair (Laing, 1991), - strateji mövqeləşdirmədə deyil, işin səmərəliliyində maraqlıdırlar.
Təşkilatların bəzən seqmentləşdirməni uğursuzluğa düçar olmuş iş hesab etmələrini izah edən səbəblər arasında, onların, seqmentləşdirməninin tamamilə müxtəlif rollarının qarışdırmalarınıda göstərmək olar:
“Seqmentləşdirmənin uğursuz cəhdlərini iki kateqoriyadan birinə aid etmək olar: verilən rəylərin təsdiqi ilə cüzi məlumatların mövcudluğunda marketinq üzrə mütəxəssisin aparıcı rol oynadığı kateqoriya; kompaniyanın vəzifələri ilə bağlı olmayan istehlakçılar arasında çoxsaylı fərqləri aşkarlayan təmiz strateji tip” (Young, 1996).
Buradan belə nəticə çıxır: seqmentləşdirmə metodunun məqsədi və rolunun aydınlaşdırılmasının qeyri-real gözləntilərin aradan qaldırılmasında böyük əhəmiyyəti ola bilər. Lakin aydındır ki, seqmentləşdirmə bazasında qurulmuş strategiyalar bəzən tətbiq mərhələsində uğursuzluğa düçar olur.
Artıq bi neçə ildir ki, seqmentləşdirmə əsasında qurulmuş strategiyaların tətbiqində problemlərin mövcud olduğuna dair etiraflar eşidilir. Uind (Wind, 1978) qeyd edirdi ki, seqmentləşdirmə sahəsində tədqiqatların marketinq strategiyasına transformasiyası barədə çox az şeylər məlumdur; Yanq (Young et al., 1978) marketinq mütəxəssislərini həddən artıq seqmentləşdirmə metodlarına həvəs göstərməkdə və real fəaliyyət imkanlarına diqqət ayırmamaqda ittiham etmişdir. Huley (Hooley, 1980) seqmentləşdirmənin uğursuzluğunu, analitik metodlardan istifadə xatirinə istifadə edilməsində və menecerlərlə marketinq tədqiqatçıları arasında kommunikasiyanın pis qurulmasında görürdü. Şapiro və Bonoma (Shapiro and Bonoma, 1990) yazırdılar: “Seqmentləşdirmə strategiyası barəsində çox, lakin, onun tətbiqi, idarəedilməsi və ona nəzarət edilməsi barəsində isə az yazıblar” – və görünür bu nəticə elə bu gündə doğrudur.
Pirsi və Morqan (Piercy and Morgan, 1993) seqmentləşdirmə əsasında qurulmuş strategiyaların tətbiqinin uğursuzluğa düçar olmasına dair səbəblər kataloqu tərtib etməyə cəhd etmişlər. Bu məsələlər bazar tədqiqatlarının köməyi ilə qurulmuş seqmentləşdirmə modellərinin yararlığını qiymətləndirmək üçün növləşdirmə vasitəsi olmuşdur. Aşağıdakı amillər qiymətləndirilir:
Təşkilatın resurslarına daha yaxşı uyğun gələn cəlbedici seqmentlər
Təşkilatın resurslarına pis uyğun gələn cazibədar bazarlar
Təşkilatın resurslarına daha yaxşı uyğun gələn qeyri-cazibədar seqmentlər
Təşkilatın resurslarına uyğun gəlməyən qeyri-cazibədar seqmentlər
Belə təhlil, bəzi bazar məqsədlərinin, kompaniyadakı proses və strukturlara pis “yazıldığına” görə təşkilat üçün cəlbedici olmadığını təyin edə bilər. Yaxud da, onun əsasında, kompaniyanın seqmentləşdirməyə görə qurulmuş strategiyasını cari anda tətbiq etmə iqtidarında olmaması qənəatinə gəlmək və yaxud da ki, əgər, kompaniya məqsəd bazarını effektli tutmağa can atırsa, dəyişiklik tələb olunan sahələri aşkarlamaq olar.