Mövlanənin rübailəri

1
Könül, uca Dosta – Ona bir yol var,
Ya gizli, ya açıq… Sına, bir yol var.
Lap altı yöndən də qapansa yollar,
Yar bağının qapısına bir yol var.

2
Haqq bilgisini seç, gəl,
Yara sığın! Əcəllə sovrulma, divara sığın!
Var kimi görünən yoxu tərk eylə,
Yox hesab etdiyin o vara sığın!

3
Nə mən – mənəm, nə sən – sənsən, nə sən – mən,
Həm mən – mənəm, həm sən – sənsən, həm mən – sən.
Eşqinlə doluyam, Hötənli gözəl,
Bilmirəm: əkizik, yoxsa sənsən mən?!

4
Hansı bahar səndən şuxdur, təzədir?
Hansı mehtab səndən daha gözəldir?
Hansı səhər daha xoş müjdə verdi?
Hansı şəkər sənə rəqib məzədir?

5
Haraya üz tutsam, səcdəgah – Odur,
Altı yöndə, dışda tək ilah – Odur.
Bağ-məşuq, gül-bülbül – sırf bəhanədir,
Bunlardan tək məqsəd, bil, vallah, Odur.

6
Canında bir cövhər uyuyar, yatar,
Tənində bir gövhər uyuyar, yatar.
Gövhər mədənini, ey haqq yolçusu,
Kənarda axtarma, könlündə axtar.

7
Yaşadıqca əyriyə daim arxa çevirdim,
Tövbə etdim əyridən, düzlüyə könül verdim.
Saf-çürük eylədikcə həm əyrini, həm düzü,
Sonda hər ikisi də Onunmuş… Bunu gördüm.

8
Azdan da, çoxdan da əl çəkən kəsin
Zənginlik, dərvişlik pozmaz nəşəsin.
O, əl-ətək üzüb hər cür fanidən,
Tapmazsan zatında mənlik zərrəsi(n).

9
Hər canlı tez, ya da gec ölüm şərbətin dadar,
Əcəl bir gün sənin də gəlib yaxandan tutar.
Heç rəvamı əlinlə imanlı bir qardaşın,
Ya da hər hansı insan min dərdə-qəmə bata?!