Baxdı atasının tutqun üzünə, O, gördü mehriban baxışlarda qəm. “ – Ata, Qarabağa gedirəm yenə. Ceyhun əmanəti… əyər gəlməsəm…” “ – Sən nə danışırsan? Bu sözlər nədir? Belə bəd hisslərdən ay qızım, əl çək”Qızın ürəyindən axdı bir fikir: “Həmişə güllələr yan keçməyəcək!” Ata gözlərində yaş gilələndi, Öpərək qızını kədərlə dindi: “ – Mən oğul istədim ilk övladımı, Dedim Soltan qoyum onun adını. Sən gəldin, can qızım, mehriban qızım, Mənə ilahidən ərmağan qızım, Dedim ki, Soltana yaraşsın adın. Odur ki, çağırdım səni, Salatın!Mən oldum səninlə Bəxtəvər, qızım. Mənim yüz kişiyə Bərabər qızım!” Ata əl qaldırdı göylər tərəfə: “ – Gözləmək olsunmu ömürlük peşəm!” “ – Son dəfə getmişəm, ora hər dəfə, Sonra da görürsən Dönüb gəlmişəm”. “ – Daha buraxmaram ora mən səni!” “ – Əyər çağırırsa Vətənim məni!…” “ Nə çoxdur igidlər o yerdə bu gün”. “ – Məni igidlərə tay tutdun özün”. “ – Orda ölüm də var, orda qan da var”. “ – Getməsəm qələmim, qəlbim də sınar”. Bir qara buluda büründü aləm, Çökdü sükut ilə qəm kainata.“ – Mən ki, ölənlərdən artıq deyiləm. Sənə tapşırıram Ceyhunu, ata!” Kədər bulud-bulud, dərd kölgə-kölgə, Qondu gül yanağa son təbəssümü. …Ölüm axtarmayır insanı bəlkə Bəzən insan özü gəzir ölümü! https://kayzen.az/gallery/user/Yucin/248/8589
