İnsanın ən böyük düşməni elə onun içindədir. Buna görə də gərək həyətimizdəki zibili aparıb atdığımız kimi, içimizdəki xəbis duyğuları, hisi-pası da qoparıb atmağı bacaraq. Evimizin küncündəki qurumu, tozu silib atdığımız kimi, içimizdəki paxıllığı, qısqanclığı da silib ata bilək.
Kəndlərdə hər il novruzqabağı bəzi yerləri əhənglə ağardır, bəzi yerləri isə boya ilə boyayırlar. Bütün bunlar zahiri şeylərdir. Ən gözəl təmir, ən gözəl bayram insanın içindəki qüsurlardan, naqisliklərdən, mənfiliklərdən qurtula bilməsidir. Bayram onda bayram olur ki, biz onun gözəlliyini qəlbimizdə hiss edirik, əgər içimiz qan ağlayırsa, gözümüz onun-bunun malını-pulunu sayırsa, nə süfrəmizdəkinin bir bərəkəti olar, nə də yediyimizin bir dadı. Xoşbəxt ailə yavan çörəyi ilə, quru sözü ilə ovunmağı bacarandır. Xoşbəxt o insandır ki, yoldaşının uğurunu öz uğuru bilib, uşaq kimi sevinir. Yəni xoşbəxtlik təkcə süfrələrin aşıb-daşmasında yox, ürəklərin xoş hisslərlə dolmasındadır.
2. İnamlı olun, özünüzə və qadir olduqlarınıza inanın. Bu sizin həyatda mövqeyinizi gücləndirəcək və siz insanlar arasında varlığınızı hiss edərək özünüzü xoşbəxt hiss edəcəksiniz.
3. Mərhəmətli olun və bağışlamağı bacarın. Siz bununla ətrafdakılarınıza da xoşbəxtlik bəxş etmiş olarsınız. Xoşbəxt insanların arasında olmaq isə özü bir xoşbəxtlikdir.
4. Keçmişdə həyatınızda baş verən xoşagəlməz hadisələri və səhvlərinizi unudun. Keçmişin yükünü çiyinlərində daşıyan insan xoşbəxt ola bilməz. Enerjinizi gələcəyiniz üçün sərf edin. Bu sizi xoşbəxtliyə aparacaq.
Axşamlar evdə nə edirsiniz?
Divana uzanıb, heç tanımadığınız amerikalı detektivlərlə heç tanımadığınız amerikalı quldurlarımı qovursunuz, yoxsa yerli seriallara qapanıb heç bilmədiyiniz evlərdə yaşanan həyatlarımı seyr edirsiniz?
Dörd saat televizor seyr etmənin səkkiz saat işləmək qədər beyni yorduğunu bilirsinizmi ?
İki cür həyat var:
1. Yaşanan həyat.
2. Seyr edilən həyat.
Axşamlarınız televiziyaya kilidlidirsə, bilin ki, həyatı yalnız seyr edirsiniz !
Axşamları evdə nə edirsiniz? Axşamlarınızı necə keçirirsiniz? «Bir çoxu kimi biz də semiçka çırtlayıb saatlarla televiziya izləyirik» deyirsinizsə, dayanıb bir düşünün; Dünyaya bir neçə dəfə daha gələcəyinizəmi inanırsınız?!
Belə bir şans olsaydı, hal-hazırkı həyatımızın bir hissəsini ziyan etmək indiki qədər acı nəticələr doğurmazdı bəlkə də...
Reallıq budu ki, yalnız bir həyatımız var. Və bu həyat da təəssüf ki, çox qısadır...
Təxminən, altmış illik ömrün iyirmi ili yuxuda keçir. Qalan qırx ilin iyirmi ili uşaqlıq, təhsil, və s. Son iyirmi ili də ziyan etsək, bizə yaşanacaq bir şey qalmaz.
Axşamlarınızı yalnız televiziyaya verirsinizsə, saylı nəfəslərinizin bir hissəsini «zibil qabına» atırsınız deməkdir! Çünki televiziya izləyən adam həyatda deyil, çünki heç bir şey etməməkdə davam edir, heç nə əldə etmir, heç nə öyrənmir; bu da dolayısı ilə yaşamamağa bərabərdir.