Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

Vəsf elə məni şair,
Onsuz da vəsf zamanı heç vaxt olmayacaq.
Vəsf elə məni şair.
Qurumuş çiçək yağışda təzədən solmayacaq.
Mənsə itib gedəcəm, hamı məni unudacaq.
Dünya ərköyün uşaqdı — bizlər köhnəlmiş oyuncaq.
Oynadılıb atılacaq — zibillikdə kiçik bir yer.
Hələ ki atılmamışam — Vəsf elə məni şair.
Heç vaxt görünməyəcək məndə olan hüsnü-camal,
Soyacaqlar məni də həqqdən qaçan barmaqlılar.

Hacıyev Cavidan

Hamı yatır...Yatır qara buludlar,
Yatır göydə işıldayan uduzlar.
Yatır günəş, yatır səma, ay, dəniz.
Yatır insan, yuxusundan xəbərsiz.
Hətda yuxum yuxulayıbdır mənim.
Bir mən oyaq — Cırtdanı öz gecəmin.
Yox, qorxmuram, nə qaçaçaq divim var,
Nə işıq var, nə də hürən tazılar.
Heç xəlbirlə su da yox bu səfərlik.
Bir mən varam, bir gecə var, bir təklik.
Mənim gecəm fərqli başqa gecədən.
O da mənim kimi qorxur təklikdən.
Onunçün də qoymur məni yatmağa.
Dönüb gecəm ilə iki ortağa,
Baxırıq, yatırlar: səma, ay, dəniz.
Gəl sən də dalğalan, yatma, ay dəniz.
Onsuz da yatırlar ulduzlar, qəmər.
Qoy, həzin laylalar desin ləpələr.
Yuxu gəlib, yatır həyat bir anlıq,
Bu gecə yuxulu hətda qaranlıq.
Yuxu xas dünyaya, yatır vulkanlar.
Yatmasınlar əsas qəlbdə arzular.

Cavidan Hacıyev

Cavidan Hacıyev

Yuxum da qaçıbdır məndən bu gecə.
Bu gecə tək qaldım dərdlərim ilə.
Dərdimdən qələmə dedim gizlicə,
Dərdimsə dərdini söylədi mənə.
Kağıza yazırdım öz ifadəmi,
İttiham edirdi düşüncələrim.
Yazırdım, dinləyib öz dərdlərimi,
Məndən də dərdliymiş mənim dərdlərim.
Dərdləşdik dərdimlə biz uzun-uzun.
Bu gecə dərdimlə baş-başayıq biz.
Danışdıq gedişin öz yolumuzun.
Gecəysə olmuşdu tək şahidimiz.
Yazırdım kağıza qəlbimdəkini.
Ancaq ki dayandım. Yazdığımı da
Yandırdım. Dərdimlə olan sirrimi
Alovla yetirdim əbədiyyata.
Beləcə, gizlətdim mən olanları.
Tək şahid gecədi. O da, həm də ki
Gedəcək çıxanda Gün şuaları.
Sabahsı gecəysə indi deyil ki?
Gecə şahididir, gör, neçə sirrin.
Gecələr məhrumdu gün işığından.
Bəlkə də, soruşsaq gecədən dərdin,
O da söhbət açar qaranlığından.

Dinmədən həkimdən alıb kağızı,
Bilsə də nə deyir orada yazı.
Yumsa da ümidlə ata gözünü,
Açanda oxudu «müsbət» sözünü.
Ancaq inanmadı gözünə yenə.
Ümidlə baxsa da ata həkimə,
Görmək istəsə də möcüzə indi,
Həkimdən eşitdi — «bədxassəlidir».

Yük daşıyıb bazarda taqətsiz bir güzarda 
Səmaya uşaq baxır.
Lap köhnədi libası, almağa yox atası.
Düşən yağış damlası onun gözündən axır.
Bu gecə yağış yağır. 
Səma dolu buludlar. 
Yüksəklikdən atılıb, damla edir intihar.
Çırpılaraq yerlərə, olurlar çilik-çilik.
«Arzular birdəfəlik, insanlar birdəfəlik» -

Sanki dağ kənarında sanki uçurumdayam
Ucsuz-bucaqsız bir dəniz kənarındayam.
Həyatımda ilk dəfə belə haldayam.
İndi mən iki sevdanın arasındayam
Biri od olsada digəri sudur
Od sudan daha çox canı yandırar.
Biri yağış olsa da digəri qardır
Qar yağışdan daha çox canı soyudar.
Od canı yandırsada həm də isidər
Hər zaman sevgiylə onu qoruyar.
Hər an onu düşünər onu çox sevər
Ömrünə gününə şölələr saçar.
Qar soyuq olsada onu qoruyar
Hər cür atəşdəndə alovlardanda.
Ömürə bəyaz bir səhifə açar
Hər cür qaranlıq kitablardada.
Lakin qar od ilə üz üzə gəlsə
Ya qar yanacaqdır ya od sönəcək.
Ancaq bu zamanda mənim ömrümdə
Ya sevgi gedəcək ya bəyaz səhifə.
Qar yansa gedəcək bəyaz səhifəm
Hər zaman olduğu bəyaz düşüncəm
Lakin bir daha mən üşüməyəcəm
Çünki həyatımdan qarı siləcəm.
Od sönsə itəcək hər an sevgidə
Hər an istilikdə, hər an şölədə
Ancaq heç  zaman qorxmayacam mən
Canımı yandıran boz atəşdən də.

26 iyun 2017- Qurbanova Mələkxanım

Yenə ağ çalmalı Kəpəzin üstdə
Çətirtək durmusuz, qara buludlar.
Deyin, külək qovmuş, günəş dağıtmış,
Sizi kim gətirmiş bura, buludlar?

Niyə qaraldınız bu bahar çağı?
Siz də mi gördünüz ayrılıq dağı?
Görünsə günəşin qızıl saçağı,
Hara gedəcəksiz, hara, buludlar?

Cənub ellərinə siz gedən zaman,
Bir sözüm çıxmasın qoy yadınızdan.
Məni xəbər alsa gülüzlü canan,
Salam deyərsiniz yara, buludlar.

Deyin, qəm çəkməsin siz ona, dözsün,
Dərdə, işgəncəyə, zindana dözsün.
Axı söz veribdir, hicrana dözsün,
Tapaq bu dərdlərə çara, buludlar.

Gözünüzdən axan qəlb sevincidir,
Bəlkə, həsrət yaşı, bəlkə, incidir?
Yəqin, bu ayrılıq sizi incidir,
Edir könlünüzü para, buludlar?

Yetər, ağlamayın bu gölün üstə,
Bu dağın, çəmənin, bu çölün üstə.
Günəş bayraq açıb bu elin üstə,
Bu torpaq bürünmüş nura, buludlar.

Gedin, o sahillər gözləyir sizi,
Yuyun göz yaşıyla, yuyun Təbrizi.
Nə düşmən ləpiri, nə də qan izi
Düşməsin bir daha ora, buludlar.

B.Azəroğlu

Türküstan yelləri öpüb alnını,
Söyləyir dərdini sana bayrağım!
Üçrəngli əksini Quzğun dənizdən
Ərməğan yollasın sana, bayrağım!

Gedərkən İrana çıxdın qarşıma,
Kölgən dövlət quşu, qondu başıma.
İzin ver gözümdən coşan yaşıma,
Dinlətsin dərdini aha, bayrağım!

Qayi xan soyundan aldığın rəngi,
Qucamış Elxanla müsəlman bəgi.
Elxanın övladı — dinin dirəgi,
Gətirdin könlümə səfa, bayrağım!

Köksümdə tufanlar gəldim irəli,
Öpüm kölgən düşən mübarək yeri,
Allahın yıldızı, o gözəl pəri
Sığınmış qoynunda aya, bayrağım!...

Ə.Cavad

Başı kəsik gözəl kötük,
bu dağı sənə kim çəkdi?
Baltanı sənə kim vurdu,
bıçağı sənə kim çəkdi?

İpək-ipək yarpaqların
Küləklərlə talandımı?
Bilək-bilək budaqların
ocaqlarda qalandımı?
Küsdünmü taleyin acılığından?
Zalımlar keçmədi qocalığından
Yıxılmış ucalığından,
başı kəsik gözəl kötük…

Elə darıxmışam gülüşü üçün,
Bir dəfə gül desəm,gülər görəsən?
Tək onu istəyir ürəyim mənim,
Desəm,gəl yanıma,gələr görəsən?

Onsuz keçən günlər yetişmir sona,
Nə qədər gözümə kədər,qəm qona,
Mən ki bu qədər çox bağlıyam ona,
Axı mənim olsa,ölər görəsən ?!

Gecələr xəyal tək yanıma gəlir,
Bir gözəl söz deyir,halım düzəlir,
Uzaqda olsa da,dərdimi bilir,
Bəs onsuz ağlasam,bilər görəsən?

Hərdən çıxartsam da onu özündən, 
Doya bilməyirəm şirin sözündən,
Öpmək istəyirəm,desəm üzündən,
Məni həyatından silər görəsən?

Dərd dolu sevgiler məni mi seçər, 
Bu qədər qəm kədər rəvami məgər,
Yaman çox dərdim var çagırsam əgər, 
Dərdimi mənimlə bölər görəsən?