Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

 Mən torpağam, məni atəş yandırmaz; tərkibimdə kömürüm var, 
külüm var. 
Mən baharam çəmən-çəmən
çiçəyim var, gülüm var. 
Mən küləyəm, əsməsəm, 
kim bilər ki, mən varam. 
Mən buludam, səhraları susuz görüb, 
ağlaram. 
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm. 

Təkcə gücsüzlüyündən
yıxılmır, atam balası,
Arabir gücündən yıxılır adam.
Başını dik tutub gəzdiyi yerdə
içindən yıxılır adam.
İllər boyu neçə dərdə
dözüb dayanır,
Qəfil sevincindən yıxılır adam.

Dünya qaçır ayağının altından – 
yıxılmır,
Bu dünyanın ən dəlisov atından
yıxılmır,
Amma bir kəpənəyin qanadından,
bir otun ucundan yıxılır adam.

…Gülmə hər yıxılana,
atam balası, gülmə, –
Elə bilmə
bu dünyada təkcə gücsüzlüyündən
ya da ki, acından yıxılır adam…

Səməd Vurğun-Ceyran

 

(“Muğan” poemasından)

 

De, yolun düşdümü Muğan düzünə?
Piyada gəzdinmi çölləri sən də’?
Söz qoşub ceyranın qara gözünə,
Dincini aldınmı bir göy çəməndə?

Yerdən ayağını quş kimi üzüb,
Yay kimi dartınıb, ox kimi süzüb,
Yenə öz sürünü nizamla düzüb,
Baş alıb gedirsən hayana, ceyran?

Hanı məni gül qoynunda doğuran,

Xəmirimi göz yaşıyla yoğuran,

Beşiyimdə, « layla, balam » çağıran…

 

Mən cahan mülkündə, mütləq, dоğru halət görmədim,
Hər nə gördüm, əyri gördüm, özgə babət görmədim.
Aşinalar ixtilatında sədaqət görmədim,
Biətü iqrarü imanü dəyanət görmədim,
Bivəfadan lacərəm təhsili-hacət görmədim.

Xah sultan, xah dərvişü gəda bilittifaq,
Özlərin qılmış giriftari-qəmü dərdü fəraq,
Cifеyi-dünyayədir hər еhtiyacü iştiyaq,
Munca kim, еtdim tamaşa, sözlərə asdım qulaq,
Kizbü böhtandan səvayı bir hеkayət görmədim.

Hər sədavü səs ki, dünyaya dоlub əksər əqəl,
Cümlə məkrü alü fənnü fitnədir, cəngü cədəl,
Dirhəmü dinar üçündür hər şеyə yapışsa əl,
Müqtədilərdə itaət, müqtədalərdə əməl,
Bəndələrdə simü bəylərdə ədalət görmədim.

İşıq közәrirsә uzaqda bil ki,
Cırtdanın yoludu, dön qayıt geri.
Pulum da yoxdur ki, mәn gedim alım
Eni üçün dördә bir mәzar yeri.

Səninlə mən
Kövrəlib qısılmışıq Dünyanın daxmasına
Ən şıltaq, ən yaltaq və ən müdrik insanların arasında

Bax dost,
Gör neçə aydır ki, unutmaq üçün fasiləsiz içirəm
Neçə aydı içirəm, unutmuşam
Nə qədər içmişəm, unutmuşam
Bircə kədəri unuda bilməmişəm

Bizlər bir gül ləçəyi kimiyik
Bütün güllərdən fərqsiz,
Eyni qoxuya sahib, eyni rəngə
Lakin illər sonra bir kitab arasında yaşayan

Yanında yaşlanacağımız sevgililəri
Ən gənc yaşlarımızda seçmişik
Nə xoş təsadüfdür bu?!

           Ana

          Yuxuların qarışıb

                     zəhərə dönmədimi,

         Qəlbində ana hissi

                     qəhərə dönmədimi?

         Necə yatdın, ay ana,

                     necə yatdın bu gecə?

         Mən ki səhərəcən yatmamışam,

                    mən ki səhərəcən sizi düşünmüşəm,

                                   sizi qəlbimdən atmamışam.

 

Burada çox hörmət bəslədiyim, özünə hörmət qoyan insan Paskal maraqlı sərhədlər haqqında fikir paylaşmışdı. Mən sərhəd qoşunlarında xidmət etdiyim üçün mənə daha maraqlı gəldi. Və elə əsgərlikdə olduğum müddətdə yazdığım şeirimi paylaşmaq istədim. Buyurun.
 

Sərhədçi

 

Yuxu fikirləşmə sərhədçi!

Bir az ananın gözlərində,

             bir az sevdiyin qızın ürəyində yat.

Dərdi-qəmi at,

             yuxunu beynindən çıxart.

Mürgüləmə sərhəddə

             qoy quş da keçməsin.

Düşmən hədəf kimi səni seçməsin!

 

Üsyan (poema)
Şəhidlərin xatirəsinə həsr olunur...

Giriş
“Hoydu, dəlilərim, hoydu!”

Biri vardı, biri yoxu,
Yoxu sənin varı mənim.
Azərbaycan torpaqları
əzəlindən parçalandı
yarı sənin, yarı mənim.
Bu nə paydı, bu nə bölüm?
Bu nə dərddir, bu nə zülüm?
Nə vaxtacan dözməliyik
dəhşətlərə, zülümlərə?
Nə qədər göz yummalıyıq
bu cür haqsız bölümlərə?
Xan Qazanım, bir baş qaldır
çat düşmənin üstünə sən!
Oyan Çoban!