Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

Pəncərənin o tayında,

Yenə də bulud çağlayır

Bəlkə səma öz hayında,

Bu gecə yenə ağlayır.

.

Yaman tez ağlar payızı

Ərköyün uşaqlar kimi.

Göylərin yoxmu atası?

Onun gözlərin silmirmi?

.

Bu qədər ağlamaq olmaz.

Verin göyə bir təsəlli.

Ağlamaqla dərd azalmaz -

Səma bunları bilmirmi?

.

Nədir səmanın görəsən

Bu payızla ədavəti?

Uca ikən, olub küsən

Uşaqtək ağlamaq nədi?

.

Amma dəymə, ağlasın da.

Kiritməyin o yazığı.

Bəlkə elə səmanın da

Ağlamaqdır ucalığı.

.

Göylər ağlayır hər dərdə.

Səmada nə yalan olar?

Heç olmasa o göylərdə

Ağlamağa cəsarət var.


Cavidan Hacıyev

Diz cokub qarsinda dua edirem.
Ucalardan uca bilirem seni.
Saxla oz yaninda ruhumu,Allah,
Bir de bu dunyaya getirme meni.

Sirli royalarim dagilacaqsa,
Arzum gozlerimde bogulacaqsa,
Əzabim menimle dogulacaqsa,
Bir de bu dunyaya getirme meni

Bir dahi uyuyur qonşu torpaqda
Adı Şəhriyardı, özü dəryadır
Sözü, kəlməsi dürri-yektadır
Amalı türk olan bir bəxtiyardır
 
Bir görmək istədi öz millətini
Çəkdi daxilində acı zilləti
Qəlbi bu eşqlə hey çırpınırdı
Gözündə qor kimi şimşək çaxırdı

İllər də darıxır bir-biri üçün
Rəqəmlər artdıqca uzaq düşürlər
Hər ötən ildəki o xatirələr,
Uzaq tarixlərdə solub, ölürlər.

Sən sanma  ötənlər səni yandırır
Şirin nağılların keçmişdə qalır
Bir  ildə baş vermiş bədbəxt hadisə,
Daim o ildə kədər saxlayır.

Şair kimdir?

Həyatın hər anın duyğularında
Əks edib yaradan, qurandı şair.
Məqsədi təmizlik, nəcib əməllər,
İncə mirvaritək gözəldir şair


Gördüyü bir şeydən ilham alanda,
Tez onu tarixə yazandı şair.
Əyrini, düzü öz sözlərilə,
Cəmiyyət üzünə deyəndi şair

İllərdir yazır-yazır,
Bu peşədə qocalır
Dəbdəbələr görməyir
Əyləncələr bilməyir
Gecələr adi keçir...
Gündüzlər yazmaq ilə
Heç nə bir ad gözləmir
Əyalət jurnalistləri.

Qısa ətək, yarıçılpaq

O gəncliyin ilk illərin dadanda,
Düşündü ki, gərəkdir məşhur olmaq cahanda
Çox əlləşdi, çalışdı bir yol tapıb məşhurlaşsın
O sadə qız olmasın, dillərdə dastan olsun.
Gah səhnədə, gah efirdə görünmək istədi
Bir əlac bulmadı ki, məşhur olsun bircə o
Axır ki, qısa ətək, yarıçılpaq öz şəklini çəkdi
Paylaşaraq çoxlu insan kütləsini yığdı o.

Can Yücel bir sərgidə gəzişərkən gözəl bir xanım ona yaxınlaşır:
— Can bəy, tanışlığımıza necə şad oldumsa, ifadə eləyə bilmirəm. Sizin ən sadiq oxucunuzam. Vurğunam sizə.
Can Yücel gülümsəyir:
— Demək belə, onda gəlin evimə gedək.
Qadın küskün bir ifadəylə:
— Aşk olsun, Can bəy!
Şair qətiyyətlə:
— Aşk da olacaq əlbət!

Məzarlar da danışır
 
Məzarlar da zamanla
Dostlaşıb tanış olur 
Bəzi daşlar orda da
Fəhləyə məmur olur

Məzar var ki, başında
Bir abidə ucalır
Məzar var ki, başında
Adi bir daş dayanır

Bəzən olur ki, şeirlə haykunu müqayisə edirlər. Bəzi şairlər isə poeziyada məhz minimalizm prinsipini həyata keçirməyə çalışır. Buna baxmayaraq müqayisə etməyə çalışanlar haqlıdı – haykunu yaradan yaponlar minimalizmdən çox yaxşı baş çıxarırlar.

Bəs minimalizm nədir?
İlk növbədə xarici termin olan «minimalizm” terminini „sadəlik” sözü ilə əvəzləyin — hər ikisi eyni məna verir. Sadəlikdə müqəddəslik və aydınlaşma var — yəni qərb və şərq sivilizasiyalarının iki ali məqsədi. Yeri gəlmişkən buddistlər üçün yaradıcılıq, şeir yazmaq, aydınlaşmağa doğru birbaşa yol hesab olunur. Onların ruhi təcrübəsinin məqsədi isə subyekt və obyekt arasındakı sərhədin yoxa çıxmasıdır.