Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

Sən gizli gəlmisən ömrümə, inan,
Bu gizli eşq ilə yaşayacağam.
Dünyanın ən ağır yükü sayılan,
Gecikmiş məhəbbət yaşayacağam.

Yenə bu şəhərdə üz-üzə gəldik,
Neyləyək, ayrıca şəhərimiz yox.
Bəlkə də, biz xoşbəxt ola bilərdik,
Bəlkə də, xoşbəxtik, xəbərimiz yox.
Aradan nə qədər il keçib görən, -
Tanıya bilmədim, məni bağışla.

Məni aldı səndən, getdi bu qatar,
Göydə bircə ovuc tüstüsü qaldı.
Saçında əlimin tumarı qaldı,
Ovcunda əlimin istisi qaldı.

Kişilər bir olmur atam balası
Qorxağı var, igidi var,
Amma hər kişinin öləndən sonra
Qəbri üstdə ağlamağa
Bir qara paltarlı gözəl bir qadına ümidi var

Bu şirin sevdaya düşəndən bəri
Neçə yol ayrıldıq bir- birimizdən
Ayrılıq günləri, hicran günləri
Uzandı…
Ömrünə ömr aldı bizdən.
Biz ki, öyrənmişik hicrana artıq,
Cövri yadda qalır, qəm unudulur.
Sevən könüllər üçün, gülüm uzaqlıq
Ən böyük, ən gözəl yaxınlıq olur
Yağış dayandımı? Qalın buluddan

Təpədən dırnağa hirs içindəyəm
Dönmüşəm dustağa hirs içindəyəm
Bu hasar içində, bu hirs içində
Ürəyim özünə yer tapa bilməz
Bir çiçək qoxusu, bir quş qoxusu
Daha ürəyimə yol tapa bilməz

Yüyürüb, yüyürüb dərə boyunca
Düşüm çəmən üstə qoy üzüqoyulu
Öpüm bu torpağı, öpüm doyunca
Üzümə üz qoysun hər soyuq daşı

Qayıdıb gelmisən gözləri yaşlı,
Deyirsən, bir daha küsən deyilsən.
Hanı o vuqarın, o saymazlığın;
Yox, bu sen deyilsen, bu sen deyilsen.

Nimdaş təsəllidir indi nə desəm,
Uzaq xatirəyə çatmayır əlin
Tütünə bükülmüş kağız kimisən,
Yanirsan,tüstün də acıdır sənin..

Nə tez əllərini üzdün dünyadan, 
Balanı tək qoyub hara getdin sən? 
Necə yox olurmuş bir anda insan, 
Elə bil dünyada heç yox imişsən. 

Günəş qürub etdi… otaq qaraldı, 
Bir anda yox oldun sən xəyal kimi. 
İndi düşünürəm: Səndən nə qaldı, 
Könlümdə xatirən qara xal kimi.