Düşündürücü hekayələr kateqoriyası üzrə məqalələr

Teysələ ibn Məyyas rəvayət edir ki, “Mən Nəcdatlarla (Nəcdat – hərurilərdən olan Nəcdə ibn Amir əl-Xaricinin havadarlarıdır) həmrəy idim. Bir gün böyük günahlardan hesab etdiyim bir günahı işlətdim, sonra da bunu ibn Ömərə (r.a) dedim. İbn Ömər: (r.a): “Nədir onlar?”- deyə soruşdu. Mən dedim: “Filan, filan (işləri görmüşəm)”. O dedi: “Bunlar ki, böyük günahlardan deyil.

Bir gün bir nəfər həmişə olduğu kimi işdən evə gec qayıdır, yenə də yorğun… Birdən qapının qarşısında 5 yaşlı oğlunu görür.
— Ata, olar səndən bir söz soruşum?
— Əlbəttə, nəsə olub?
— Ata, sən nə qədər pul alırsan?
— Bu sənin işin deyil- ata qəzəbləndi- ümumiyyətlə niyə soruşursan?
— Heç, elə-belə bilmək istəyirəm. xahiş edirəm de, sən 1 saata nə qədər pul alırsan?
— 5 man.

Mәşhur хәtiblәrdәn biri dеyib:
“Bir mәclisә mоizә еtmәk üçün dәvәt оlunmuşdum. Mәni оrа аpаrаn sürücü mаrаqlı bir hаdisә nәql еtdi. О bеlә söylәdi:
Mәnim bir dоstum vаr idi. Bir gün bәrk хәstәlәndiyini еşidib оnun görüşünә gеtdim. Hаlını sоruşdum О dеdi:
Mәnim ömrüm qurtаrıb. Bu хәstәlik mәni mәhv еdәcәk. Оnа görә dә sizdәn hаlаllıq istәyirәm. Mәni bаğışlа.
Оnа ürәk-dirәk vеrdim vә оnu hаlаl еtdiyimi bildirdim. Оnunlа хudаhаfizlәşib оtаğındаn çıхdım. Hәyәtdә оnun hәyаt yоldаşının qәnd dоğrаdığını gördüm. Оndаn sоruşdum ki, bu qәdәr qәndi nеylәyirsәn?
“Özün dә gördün ki, әrimin vәziyyәti nеcәdir. Оnun yаşаmаsınа ümidim yохdur. Bu qәndlәri оnun yаs mәclisi üçün hаzırlаyırаm,”—dеdi.

Qəribədir elə deyilmi. Amma məqaləmin adımı qəribədir, yoxsa bəşərin həqiqət prizmasından görünən üzü mü? Bilmirik…
Bizim bildiyimiz bu gün gözəllikləri gözələ, yaratılışdakı füsünkarlığı onun daşıyıcılarına vermiş, məharətlə meydana gətirilmiş sənətlərin sənətkarsız olduğunu şüurlarına düşüncəsiz tərzdə yerləşdirmiş və ya yerləşdirilmiş insan şəklindəki fikir yoxsullarının var olduğu bir dünyadır.

Həzrəti Əli (r.a.) İslam ordusu ilə bərabər Ənbardan Nəhrəvandakı sakitliyi,dincliyi, pozan üsyankarlara qarşı səfərə çıxmaq ərəfəsində idi.Bu əsnada bir münəccim (ulduzları öyrənməklə məşğul olan adam) gəldi və dedi:
Ey müsəlmanların əmiri, yola indi çıxma.Axşam qaranlıq düşəndən üç saat sonra çıx.

Türkiyədə yaşayan bir şəxs xəbər tutur ki, İranda dahi bir müəllim yaşayır. O düşünmədən bütün əşyalarını satır, ailəsi ilə vidalaşır və dahilik axtarışına yola düşür. Bir neçə il səyyahlıqdan sonra o ali müəllim yaşayan daxmanı taparaq, qorxu və hörmətlə onun qapısını döyür. Müəllim döyüntü səsinə çıxır.

Şəxs deyir: “Mən Türkiyədənəm”, mən bütün bu yolu qət etmişəm ki, sizə bircə dənə sual verəm. Qaca kişi heyrət içindəydi, amma, dedi ki – “Yaxşı. Siz mənə bir sual verə bilərsiniz”

- Mən istəyirəm ki, sualım aydın olsun. Bu səbəbdən olarmı ki, mən türkcə soruşum?

- Bəli.  Mən hal-hazırda sizin bir tək sualınıza cavab verdim. Əgər siz daha nəsə öyrənmək istəyirsinizsə öz ürəyinizdən soruşun. O sizə cavab verəcəkdir -deyib qapını örtdü.

Paulo Koyelyonun «Məktub» kitabından

Harun Ər Rəşid və yuxuyozanlar

Bəzən dediyimiz söz başımıza bəla olur. Ancaq bu fikri elə şəkildə deyə bilərik ki, eyni məna kəsb etsə də qarşı tərəf inciməz. «Necə deyərlər nə şiş yanar nə kabab». İlk dəfə mən bu əhvalatı  eşidəndə çox xoşuma gəlmişdi. Demək olar ki, ən çox bəyəndiyim əhvalatlar sırasında birinci yerlərdən birini tutur. Bu səbəbdən istəyirəm sizinlə də bölüşüm.

Bir gün Harun Ər-Rəşid yuxuda görür ki, onun bütün dişləri tökülüb. Səhər yuxudan oyanan kimi təbii ki qulluqçularına əmr edir ki, ən yaxşı yuxuyozanı tapıb onun yanına gətirsinlər. Onlar ən yaxşı yuxu yozanı tapıb gətirirlər.

Ananın yeddi qızı var idi. Bir dəfə ana uzaqda yaşayan oğlunun yanına getdi. Evə yalnız bir həftədən sonra qayıtdı. Ana evə girəndə qızlar bir-birinin dalınca onun üçün necə darıxdıqlarından danışdılar.

Birinci qız dedi: Mən sənin üçün günəbaxan günəş şüası üçün darıxan kimi darıxırdım.

İkinci qız dedi: Mən səni quru torpaq bir damcı su gözləyən kimi gözləyirdim.

Üçüncü qız dedi: Mən sənin üçün quş balası anası üçün ağlayan kimi ağlayırdım.

Dördüncü qız pıçıldadı: Mənə sənsiz arı çiçəksiz olan kimi çətin idi.

Beşinci qız: Sən mənim yuxuma qızıl gülün yuxusuna bir damcı şeh girən kimi girmişdin.

Altıncı qız: Mən səni albalı bağı bülbülü gözləyən kimi gözləyirdim.

Yeddinci qız isə heç nə demədi. O, ananın ayaqqabılarını çıxardı və ayaqlarını yumaq üçün tasda su gətirdi.

«Analıq gözəlliyi» müntəxəbatından

Allah qadını yaratmaq üçün 6 gün gecə gündüz çalışırdı. Bir gün mələklərdən biri soruşur: " Sən nə üçün onun üzərində bu qədər işləyirsən?"
Allah cavab verdi:- Bəs sən onu yaradacağım parametrləri görmüsən?  " O gərək yuyucu olsun, amma plastmasdan yaradılmasın, 200-ə yaxın hərəkət edici hissələrdən ibarət olmalıdır və onların hər biri əvəzedilməz olmalıdırlar, o gərək bütün yeməklərdə işləməlidir, bir neçə uşağı qucaqlaya bilməlidir və bununla da bütün yaraları — diz ağrısından tutmuş ürək ağrısına qədər sağaltmalıdır. Bütün bunları isə o yalnız iki əli ilə bacarır..."

Adətən nağıllar “Biri vardı biri yoxdu” sözləri ilə başlayır. Bu nağılın isə bu sözlərlə başlaması məsləhətdi “Əgər görsən ki, su təpə boyunca altdan yuxarı qalxır, deməli, kimsə xeyirxahlığa xeyirxahlıqla cavab verib”.

Ovçuların qovduqları ilan kəndlidən həyatını xilas etməyi xahiş etdi. Kəndli ilanı xilas etmək üçün ilanın qarnına girməsinə izin verdi. Lakin, təhlükə sovuşduqdan sonra kəndli ilandan çölə çıxmasını xahiş etdikdə, ilan buna etiraz etdi. Çünki içəri isti və təhlükəsiz idi. Kəndli evə qayıdarkən yolda vağ ilə rastlaşdı. O, nə baş verdiyini pıçıltı ilə Vağa başa saldı. Vağ ilanı çıxartmaq üçün ona oturmağı və qaytarmağı tapşırdı. Kəndli onun dediyi kimi etdi. İlanın başı kəndlinin ağzında göründükdə vağ onu dimdiyi ilə tutdu və bütünlükdə dartıb çıxararaq öldürdü. Kəndli qorxurdu ki, daxilində ilan zəhəri qalar. Vağ ona dedi ki, ilan zəhərindən altı ağ quşu bişirib, yeməklə müalicə olunmaq mümkündür.
Kəndli bunu eşitdikdə: “Sən ağ quşsan, elə səndən başlayıram!” deyib vağı tutub, kisəyə saldı və evə gətirdi. Evdə başına gələnləri arvadına danışdı. Kəndlinin arvadı əhvəlatı eşitdikdə “Sən məni təəccübləndirirsən. Quş xeyirxahlıq edərək səni müsübətdən qurtarıb, sən isə onu yemək istəyirsən?!” deyib, dərhal vağı azad etdi. Quş uçub getdi ancaq, getməzdən əvvəl dimdiyi ilə qadının gözlərini çıxartdı.



P. S. Bu Afrikalıların nağılı da qəribədi. Uşaq vaxtı oxuduğum bütün nağılların sonu xoşbəxt sonluqla qurtarıb. Ya da ki, cəzalanan tərəf yaxşılıq başa düşməyən nankor biri olub. Bu nağılda isə hadisələr tamam başqa cür cərəyan edir. Kəndli ilana yaxşılıq edir, əvəzində pislik görür. Vağ kəndliyə yaxşılıq edir, əvəzində pislik görür. Qadın isə vağa yaxşılıq edir və əvəzində pislik görür. Deyirəm nə yaxşı ki, uşaq vaxtı bu nağılı eşitməmişəm yoxsa psixikam pozulardı. :-)