Həmin çağırışı həm həkimlərdən, həm də tibbi məlumatı olmayan şəxslərdən tez-tez eşitmək olar. Bu, təsadüfi deyildir. Hələ çox qədim zamanlarda müşahidə edilmişdir ki, insan bərk əsəbiləşən kimi bədən funksiyaları pozularaq müxtəlif dərəcədə nəzərə çarpan xəstəlik əlamətləri törənir. Bu, əlbəttə, hər kəsdə və həmişə olmur, lakin həmin hadisələr arasındakı əlaqəni izləməyə imkan verəcək dərəcədə tez-tez təsadüf edilir: deyildiyi kimi, emosiyalar, başqa sözlə, hisslər, təəssüratlar sinir sistemi və sağlamlıq üçün yük, sanki sinir sisteminə və bunun vasitəsilə bütün orqanizmə vurulan zərbədir.
Emosiyasız həyat yoxdur: ayıq şəxs daim nə isə hiss edir: sevinc və qəzəb, ləzzət və ya ikrah, özündən, öz işindən, öz ailə və güzəranından, əhatəsindən razılıq və ya, əksinə, narazılıq. Bəzi emosiyalar yavaş-yavaş, insan hiss etmədən yaranır, tədricən o dərəcədə güclənir ki, insanın bütün davranışına təsir göstərir, uzun müddət, hətta aylarla, illərlə, on illərlə davam edir. Başqa hallarda emosiya qəflətən, müəyyən hadisənin, çox vaxt, həmin adama dəxli olan gözlənilməz böyük və ya kiçik hadisənin təsirindən baş verir:
Bizi əhatə edən hər bir şey fasiləsiz surətdə dəyişilir, gündüz axşamla, sonra gecə səhərlə, yay — payızla, sonra qış yazla, külək sakitliklə əvəz olunur ki bunun ardınca da tufan, quru hava, yağış və ya qar gələ bilər. Hələ sosial mühitin neçə dəyişdiyini demirik — gah işdə gah evdə, mağazada və ya konsertdə oluruq. Bütün bu dəyişikliklər arasında nizamlı, ciddi ardıcıllıqla bir-birini əvəz edənlər vardır, ritmik olmayan, qaydasız, bəzən tamamilə gözlənilmədən meydana çıxan dəyişikliklər də vardır. Xarici şəraitin təbii proseslərlə əlaqədar ritmik dəyişiklikləri insanın davranışında əsas rol oynayır. Çox qədim zamanlardan təbii ritmlər insanı müəyyən davranış normalarına və ya, deyildiyi kimi stereotipinə vadar etmişdir. Gündüz işləmək, axşam — istirahət etmək və əylənmək, gecə — yatmaq qəbul olunmuşdur. Belə qaydanın nə üçün yaranması məsələsini müzakirə etməyək: ya gecənin qaranlığı insanları fəaliyyətsizliyə məcbur etdiyindən bu qaydaya alışmışlar, ya da o, insan təbiətinin özü ilə bağlıdır.
Geniş yayılmış bu xəstəlik hələ 1930-1950-ci illərdə ABŞ və Avropada qeydə alınıb
Demək olar ki, bu gün əhali arasında təsadüf olunan xəstəliklərin çoxu haqqında əhali arasında kifayət qədər məlumatlar mövcuddur. Lakin bununla yanaşı qarşılaşdığımız elə xəstəliklər də var ki, əslində buna əhəmiyyət verməyərək sonrakı fəsadını nəzərə almadan bu xəstəlikdən yan keçə bilirik. Bəlkə də çağdaş, yüksək inkişaf etmiş, stresslərlə dolu cəmiyyətdə yaşadığımız bir dövrdə əksər insanlar xroniki yorğunluq sindromu adlanan xəstəliklə qarşılaşsa da, əslində buna çox əhəmiyyət verilmir.
Müasir işgüzar insanı qayda-qanuna rəğbət, məsuliyyət hissi, inadkarlıq və səbirli olmaq kimi məziyyətlər fərqləndirir. Əslində, burada xoşagəlməz heç nə olmasa da, durmadan artan səhv etmək qorxusu, istirahət etməyi, rahatlanmağı bacarmamaq hissi son nəticədə ağır stressə, qan təzyiqinin yüksəlməsinə, çəkinin artmasına, alkoqollu içkilərə və nikotinə aludə olmağa gətirib çıxarır.
İfrat işgüzarlıq çox vaxt insanın heç kimin işin öhdəsindən onun kimi yaxşı gələ bilməyəcəyi barədə yanlış qənaəti, onun həmkarlarının təcrübəsinə etinasız yanaşması nəticəsində yaranır.
Psixoloqlar bu xəstəliyin inkişafını dörd mərhələyə bölürlər. İlkin mərhələ adətən hiss olunmadan keçir. İşdə ləngiyir, boş vaxtlarında iş barədə düşünürsən. Ən ağırı ikinci mərhələdir. Bu zaman işə o qədər bağlanırsan ki, onsuz bir anını belə təsəvvür etmirsən. Nəticədə xroniki yorğunluq yaranır, yuxu sistemi pozulur. Növbəti mərhələ xroniki mərhələdir. Öz çiyninə o qədər yük götürürsən ki, öhdəsindən gələ bilmirsən. Sonuncu dördüncü mərhələdə isə xəstəliklərin cənginə düşürsən, iş qabiliyyətin azalır, həm fiziki, həm emosional baxımdan ruh düşkünlüyünə qapılırsan və hətta ölüm təhlükəsi ilə üzləşirsən.
Alimlər bildirir ki, xüsusilə uzun müddət eyni vəziyyətdə oturaraq işləmək insanı məhv edir. «Özünü pis hiss edərkən və ya stress keçirərkən məzuniyyətə çıxmağa həvəs göstərməyən işçilər özlərinə necə qəsd etdiklərinin fərqində deyillər», — deyə alimlər bildirir: «Nəticədə bu insanlar kürəkdə uzunmüddətli və ya xroniki ağrılardan, piylənmədən, depressiyadan, ürək çatışmazlığı və ya insultdan əziyyət çəkirlər».
Müəllif: Azertag agentliyi
Psixoterapiya — xəstənin psixikasına məqsədyönlü, planlı təsirdir. Onun məqsədi xəstənin bədənində gedən prosesləri onun sağalması üçün dəyişdirilməsidir. Psixoterapiya dərman terapiyası, cərrahi müdaxilə, müalicəvi idman, pəhriz qidalanma və s. yanaşı müalicəvi prosesin elementlərindən biridir. Sinir-psixi əsasda yaranmış xəstəliklərin müalicəsində əsas müalicə üsuludur, digər xəstəliklər zamanı isə yardımçı üsuldur. Mütəxəssislərin fikrincə, terapevtdən və digər həkimlərdən müalicə alan xəstələrin də psixoterapevtə ehtiyacı var. Ona görə də psixoterapiya həkim ixtisası içərisində ən geniş fəaliyyət göstərən həkim olmalıdır. Psixoterapiya həkim ixtisası kimi 1985-ci ildə təsdiq olunmuşdur: həkim-psixoterapevtlərin geniş miqyasda hazırlanması indiyə kimi qaydaya salınmamışdır, hətta iri şəhərlərdə psixoterapevtlər tək-tükdür.
Səhər yeməyi zamanı bəziləri çay, bəziləri isə kofe içir. Nahar yeməyini də şirə və ya kompotla başa vururlar. Təkcə adi təbii suya qida rasionunda yer tapılmır. Ancaq təəssüf. Çünki adi su orqanizmə ən çox lazım olan içkidir. Orqanizmdə gedən əsas proseslər məhz suyun iştirakı ilə baş verir. Onun çatışmazlığı zamanı isə orqanizm sanki «paslanır» və qocalma prosesi sürətlənir.
Su orqanizmdəki bütün mübadilə proseslərində və fiziki-kimyəvi reaksiyalarda iştirak edir, orqanizmdə qidalı maddələr üçün nəqliyyat rolunu oynayır və bədən temperaturunun sabit saxlanmasına kömək edir. Əgər orqanizmdə suyun defisiti varsa, bu zaman: