Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

Mən səni unuda bilmirəm, axı 
Unutsam nələri unudam gərək 
Göylərə baxmışıq aylı gecədə 
Unutsam göyləri unudam gərək! 

Dənizi unudum, ya dalğaları?
Xatirən yadımdan çıxaydı barı 
Payızda xəzanı, qışdasa qarı 
Baharda gülləri unudam gərək! 

De, necə unudum mən səni, necə?
Sevgi durna deyil payızda köçə 
Yuxuma gəlirsən mənim hər gecə 
Ayları, illəri unudam gərək!

Sənin xəyalındır həsrətlə baxan 
Adındır hər saat qarşıma çıxan 
Qarışıb şəklinə gözümdən axan 
Yağışı, selləri unudam gərək! 

Sinəmdə peşiman ürəyim qaldı 
Uçdun əllərimdə lələyin qaldı 
Nələri itirib, bax nəyim qaldı 
Nələri, nələri unudam gərək!
 
Nüsrət Kəsəmənli

Nədir gözlərində bu qəmli sual, 
Unut kədərini, qəmini unut, 
Hələ ki ömründə mən varam sənin, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Bu da bir zamandı gəlib gedəcək, 
Sevincin kədərə gülüb gedəcək, 
Bu qəmli günlərin ölüb gedəcək, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Elə bil dağsan ki, vüqar yaraşır, 
Söylə, taleyində kimlər dolaşır? 
Sən elə işıqsan görənlər çaşır, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Dağlardan gəlmişik çəni unutma, 
O şirin çağları, dəmi unutma. 
Qurban gözlərinə, məni unutma, 
Unut kədərini, qəmini unut...


Nüsrət Kəsəmənli

Vətən onun şeirlərində doğulduğu şəhər anlamında deyil, Bütöv Azərbaycanı əhatə edən sözdür
Azərbaycan ədəbiyyatının XX əsrdə yetişdirdiyi şairlərdən biri də Bəxtiyar Vahabzadədir. Şair yaradıcılığı boyu həmişə şeirlərində Vətənini, onun zəhmət adamlarını, təbiətini, insanların daxili aləmini tərənnüm edib. Onun şeirlərində türkçülük, Azərbaycançılıq, xalqına sədaqət, yurduna bağlılıq qeyd olunmalı xüsusiyyətlərdir.
Bəxtiyar Vahabzadənin lirikasını üç hissəyə ayırmaq olar: fəlsəfi lirika, məhəbbət lirikası və təbiət lirikası. Fəlsəfi lirika onun poeziyasının əsasını təşkil edir. Bu şeirlərdə şair öz fəlsəfi düşüncəsini oxucularla bölüşür. Onun təbiət lirikası isə nisbətən azdır. Şairin sevgi şeirləri fəlsəfi lirika ilə təbiət şeirləri arasında həm fəlsəfi məzmunu, həm də mənəvi duyğuları ilə ifadə olunan poetik lirikadır.

Deyirlər, çox azdır yüz il, əlli il,
İnsana bir ömür kifayət deyil.
Hələ isitməmiş öz yerimizi
Ölüm cəllad olub haqlayır bizi.

Deyirlər, şirindir dadı dünyanın,
Kaş iki olaydı ömrü insanın.
Nola, çalışsaydıq ömrün birində,
Sonra əylənəydik biz digərində.

Elimə gəlmisənsə,

Evimə gəlmirsənsə,

Dostum, sənə ar olsun!

 

Yığıb xatirələri də,
Gəl gedək bu şəhərdən.
Yarpaqlar saralıb,
Töküləcək qəfildən.

Sarı yarpaqlar içində,
Hər şey itib gedəcək.
Dəli xəzri küləyi,
İçimi göynədəcək.

Gəl gedək bu şəhərdən,
Bu payız mənlik deyil.
Ruhum saralan yarpaq,
Ayrılıqlar əl eləyir.

Könül, uca Dosta – Ona bir yol var,
Ya gizli, ya açıq… Sına, bir yol var.
Lap altı yöndən də qapansa yollar,
Yar bağının qapısına bir yol var.

Haqq bilgisini seç, gəl, Yara sığın!
Əcəllə sovrulma, divara sığın!
Var kimi görünən yoxu tərk eylə,
Yox hesab etdiyin o vara sığın!

Nə mən – mənəm, nə sən – sənsən, nə sən – mən,
Həm mən – mənəm, həm sən – sənsən, həm mən – sən.
Eşqinlə doluyam, Hötənli gözəl,
Bilmirəm: əkizik, yoxsa sənsən mən?!

Hansı bahar səndən şuxdur, təzədir?
Hansı mehtab səndən daha gözəldir?
Hansı səhər daha xoş müjdə verdi?
Hansı şəkər sənə rəqib məzədir?

...Güllələr açıla, yaralanasan,
damarında gəzən qəlpə görəsən.
Nə ola bir dəfə ölüb-dirilib,
başının üstündə türbə görəsən. 

Kimdənsə, nəyisə umub susuruq,
verməsə, üstünə cumub susuruq...
Biz ki, ağzımızı yumub susuruq,
şeytan hardan girir qəlbə görəsən?..

Sənsiz olmur, bacarmıram,

Sıxır sənsiz yollar məni

Həsrətinlə boğuluram

Yaman sıxır kədər məni.

 

Sənsiz yatıb, oyanıram,

Yer içində qıvranıram,

Sənsiz necə yaşayıram?!

Bu günümdə axtar məni.

boş zərfin içində
bir az təsəlli 
             (Rasim Qaraca) 

...bilsək dünyaya gəlməzdik
analar aldatdı bizi 
                     (Ramiz Rövşən) 

Söyləsəm təsiri yox, sussam könül razı deyil 
                                                      (Füzuli) 

Yağış meydan sulayır, çöl soyuq
Otaq isti...
bəsdi...
dəlilik etmə...
Getmə... 
        (Elxan Zal) 

...sən bu dünyaya nə verə bilərsən ki
uzağı bir oğlan
bir qız uşağı 
          (Zamin Hacı)