Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

 Ürək odur daim yana, 
 Od püskürə alovlana. 
 Od vermirsə qəlbə, cana 
 Demək o heç ürək deyil. 
 O heç mənə gərək deyil. 

  Əgər ki, sevinib gülmür, 
  Döyüntüsün heç kim bilmir, 
  Çırpıntısı eşidilmir 
  Demək o, heç ürək deyil. 
  O heç mənə gərək deyil. 

  Vətəniyçün lazım gəlsə 
  Polad kimi gərilməsə, 
  Torpağına sərilməsə 
  Demək o heç ürək deyil. 
  O heç mənə gərək deyil. 

  Neyləyirəm o ürəyi- 
  Yox arzusu bir diləyi!? 
  Bacarmırsa o sevməyi 
  Demək o heç ürək deyil. 
  O heç mənə gərək deyil!

Qədim Yunanıstanda yaşayan hökmdar Zevs
Allahı tanımayıb,özünü baş allah elan edib.
Odur ki,bu dünyadan cəhənnəmlik kimi gedib.
Çünki Zevs əsilzadə deyildi,zatı qəliz idi.
Əsatirə görə o, qardaşla bacının
izdivacından doğulmuşdu.
Atası vəhşi, qaniçən,
özü isə azğın, zülümkar olmuşdu.
Zevs özündən başqa bir neçə allah da təyin etmişdi.

O gün gec olacaq görüşmək üçün,
Bu eşqin kitabın bağlayacayıq,
Üz-üzə gələndə gülsəkdə belə,
Çəkilib xəlvətə Ağlayacayıq.

Ağlayar o gözlər,ağlayar ürək.
O gün kədər gələr, sevinc yerinə.
Hərəmiz bir yalan danışaq gərək.
Mən öz sevgilimə, sən öz ərinə.

Açarıq sabahı gözləri diri,
O gece yummarıq gözlərimizi
O gün ilk sevginin, xatirələri,
Kədərli film tək ağladar bizi.

Bir o gün düşünüb məni anarsan.
Bir o gün soyuqluq köçər əlinə.
Bir o gün açarsan, köhnə sandığı,
Saralmış məktublar keçər əlinə.

Yenə oxumaqçün. gölər tələsər.
Sənə çox çətin gün sayılar o gün.
Tərəəddüd içində əllərin əsər,
Atarsan sobaya yandırmaq üçün.

Baxarsan ardınca o məktubların.
Gözlünün önündə, illərin yanar.
Tələsik alarsan sobadan amma,
Söndürə-söndürə əllərin yanar.

Demirəm bu sevgi önündə əyil,
Demirəm sevgində gözlərim qalıb
Bizim ilk məhəbbət uşaqlıq deyil,
Bizim ilk məhəbbət ömürlük olub.

Zamani geriyə qaytarmaq olmur,
Kaş səni sevməyə gec olmayaydı,
Ya da heç səninlə görüşməziydik
Eh belə məhəbbət heç olmayaydı 

Niyə ağlayırsan başına dönüm?
Bəsdir qurtaraq da bu ağlamağı....
Ağlama, öldürmə qoy rahat ölüm,
Ağlayıb öldürmə ölümqabağı...

Ağlama, elə bil kitabxanada,-
Könlünü sən mənə açmamısan heç.
Ağlama, fərz elə dərs olanda da,
Mənimlə bufetə qaçmamısan heç.

Bu dünyada otun, suyun, torpağın da yaddaşı var.

Sındırılmış bir budağın, söndürülmüş ocağın da yaddaşı var.
 Ələk-vələk, darmadağın otağın da yaddaşı var.
 Bayaq isti, indi bumbuz yatağın da yaddaşı var.
 Nallı çəkmə altındaca qolu çıxan kuklacığın,
 Miz üstündə yetim qalan bir qələmin,
 varağın da yaddaşı var.


 Azərbaycan tanımışdır vaxtsız qapı döyənləri,
 Qara günlər gətirərkən qan qırmızı geyənləri.
 Yox, unuda bilmərik biz xeyir cildi geyən şəri,
 Yüz minləri… qanunsuz və məhkəməsiz
 gülləbaran edənləri.

 Qorxa-qorxa yarım addım ata-ata,
Ayaq üstə yata-yata,
 Qurşağacan qanlı qara bata-bata
 sürgünlərə gedənləri.

 Ac, yuxusuz, nalan, üryan
  Min-min qoca, min-min cavan
  İş üstündə bir sümükdü, bir də dəri
  Yox unuda bilmərik biz
  Ac canavar iştahıyla yurdu söküb tökənləri,
 Bir dəstəni qana çəkən dəstəbaşı təkələri.

Soruşsan ki, söylə nədir
Səni mənə sevdirən?
necə verim cavabını,
Heç bilmirəm necə mən
Deyirəm ki, bahardan xoş,
Gül-çiçəkdən incəsən.
Bircə bunu bilirəm ki,
Mənim ürəyimcəsən!

Azacıq bir ümid vermədin mənə,
Dedim, qoy xoş günlər yaşadım sənə,
Nə sirdaş olmadın, nə də yar mənə,
Nə dost ola bildik, nə də sevgili.

Əlindən tutmaq da mənə bəs idi,
Sevmədin, bilmədin sevgi qədrini,
Sevmək sənin üçün bir həvəs idi,
Nə dost ola bildik, nə də sevgili.

Məhəbbət nədirmi, heç bilirsənmi?
Əzab çəkirsənmi, heç ölürsənmi?
Axır ki, ayrıldıq bax görürsənmi?
Nə dost ola bildik, nə də sevgili.

I
Başımızın tacı dünya,
min dərdin əlacı dünya.
Kimlər səndən doyub getdi,
şirin dünya, acı dünya?
Ömrün qışı, yazı dünya,
alnımızda yazı dünya.
Səndən əziz nəyimiz var,
şirin dünya, acı dünya?

İnsan ki… Uzaqdır qürur çirkindən
Ölüm gerçəyini gördüyü qədər.
Qorunar məzarda, qış zəhmərindən
İxlas jiletini, hördüyü qədər..

İnsan ki… Yüksələr, şanı göylərə,
Nəfsini, yerlərə sərdiyi qədər.
Bürünər Cənnətdə tül ipəklərə,
Haqqdan aldığını verdiyi qədər…

Yaxaladın yenə məni küçədə,

Şıltaqlığın bəla oldu başıma.

Soyuqladım, üşüdüm gör necə də,

Damlaların qarışdı göz yaşıma.

 

İslanmğım tamam başqa gözəllik,

Düşünmə ki, bir gün səndən bezərəm.

Sən payıza «yandırılan üzərlik»,

Hər işvənə, hər nazına dözərəm.

 

Damlaların həyatıma bir naxış,

Çətin, özgə gözəlliyə meyl edim.

Narın-narın, asta-asta yağ yağış,

Qoy mən səni pəncətədən seyr edim.

 

Xuraman Hüseynzade