Poeziya kateqoriyası üzrə məqalələr

Qantökən öz tökdüyü qana cavab vermədi,
Cavab vermək bir yana,«Yox,mən haqlıyam!»,-dedi.
Adamların başına od ələmək haqq imiş?
Səksən yaşlı qarını,on üç yaşlı uşağı güllələmək haqq imiş?
Olmayan bir günahı qan ilə yumaq üçün,
Bizim hüququmuzu bizdən qorumaq üçün
Qanımızın günahsız tökülməsi haqq imiş?
Zorlunun əllərilə haqlının qollarının bükülməsi haqq imiş?
Məntiqə bax,ay ALLAH!
Qanımızı tökənə bundan sonra yenə də biz inanaq,ay ALLAH?
Budurmu yaratdığı təzə hüquqi dövlət?

Neynim otuz illik məhəbbətindən,
Son illər yüz dəfə sən dönə bildin.
Səni yalvarışla qaytarmışdım mən,
Sənsə dönməyinlə öyünə bildin!

Bunlar nə deməkdir ?
Bir düşün sən də.
Ölüb məhəbbətin məhəbbətində

Dişlərim töküldü,saçım ağardı,
Yaşın nə günahı?,yaş bəhanədi.
Taleyim daş atdı,başımı yardı,
Buna daş neyləsin?,daş bəhanədi.

Bəzən baharda da saralır yarpaq,
Taleyin əlində hər şey oyuncaq,
İnsanı öldürən əcəldir ancaq,
Azar da ,bezar da, boş bəhanədi.

Necə rəhmlidir, necə amansız,
Necə mehribandır qadın ürəyi!
Sən onu sındırsan, bil ki, a qansız,
Ağlayan kamandır qadın ürəyi.

Güldürsən, ömürlük səadətindir,
Söndürsən, yanmağı bir də çətindir.
O, əsl qayğının, məhəbbətindir,
Sevgisiz zindandır qadın ürəyi.

Sən məni təkliyin aldın əlindən,
Təzədən təkliyə düçar eylədin.
Özün kövrəkliyin... alıb əlindən,
Özün kövrəkliyə düçar eylədin...

Ömrümün, günümün bu qürub çağı,
Ruhumda baharı göyərdə bildin.
Könlümdə qaralan odu, ocağı,
Təzədən yandırıb közərdə bildin.

Bir gün qonaq oldum qoca dünyaya göz açdım ,
Bir gün çıraq oldum evə öz nurumu saçdım ,
Bir gün uşaq oldum ora qaçdım bura qaçdım ,
Hər gün ayaq açdıqca süründüm bu həyatdır .

Bir gün yalan oldum düzə etməklə yamanlıq ,
Bir gün piyan oldum məni azdırdı qaranlıq ,
Bir gün cavan oldum o cavanlıq nə cavanlıq ,
Hər gün yeyib içdim və öyündüm bu həyatdır .

Yarı samanı sarı,
yarı qızılı saçlı sarı gözəl.
Gözəllərin göyçəyi.
Saçların qarğıdalı saçağı kimi
tökülüb boynuna, çiyninə.
Günəş şəfəqləri tək sayrışır ucları.

Bir zaman Allaha inam varıymış,

Onda bütün canlı bəxtiyarıymış.

Elə ki, inamı itirib bəşər,

Ayaq açıb fitnə, tüğyan edir şər.

İnsanlar allahlıq edəndən bəri,

Fəlakət gözləyir bütün bəşəri.

 

Əlimdə ot görcək qaçıb gəlirsən,
səni aldatmağa nə var,a quzum.
Nəfsini hər şeydən üstün bilirsən,
səni aldatmağa nə var,a quzum.

Özünü bu qədər ələ öyrətmə,
hər gələn qonağın dalınca getmə.
Sayıq ol,hamıya etibar etmə,
səni aldatmağa nə var,a quzum.

Sən ey Kainatı, Ərşi yaradan,
Sən ey düşüncəyə hökmran Allah.
Sən ey yaranışın fövqündə duran,
Sən ey yaranmışa mehriban Allah.
Sən necə varlıqsan, nə cür möcüzə,
sığmırsan idraka, anlama, sözə?