Sənsizliyimə baxdım… Heç yanımda olmadın, amma səni yanımda duya bildim. Səni heç görmədim, lakin, hər istədiyimdə gözlərimi yummaq kifayət edir ki, səni qarşımda görüm.
Sənsizliyimə baxdım… Sənsiz göründüm, amma heç sənsiz olmadım, hər an xəyallarımda yaşadın. Bunları düşünərək, sənsiz olmadığıma inanmaq istədim, amma… sənsizəm axı...
Hər səhər oyandığımda ilk düşündüyüm sənsən. Gecələr də hər zaman səni düşünərək yuxuya gedirəm. Hər an ağlımda sən olduğun üçün oyanır oyanmaz qaldığı yerdən davam edər düşüncələrim.
Sən ürəyimdə yaşadığım ən xoş hissən. Sən xəyallarımın ən sevimli sakinisən. Sən sanki, ruhuma hopmuş kimisən, sənsiz olsam belə, səni
Sən mənim sevdiyimsən.Bir tək sevdiyim.
Qəlbim,ruhum,duyğularım bir tək sənindir.
Mənim olan bir cismim var,onu da sənin uğrunda qurban verməyə hazıram.
Səni bütün varlığımla sevirəm.
Ancaq,sənə nifrət də edirəm.Bu iki hiss qarşısında aciz qalmışam.
Səni düşünürəm......
Gecənin bu səssizliyində......
Sakitlik,səssizlikdən qulaqbatırıcı,darıxdırıcı,hətta insanı havalandıran səssizlik.........
Səni düşünürəm......
Bu sevginin sonu varmı,yoxmu?Bu düşüncələrin sonu olacaqmı?.........
Yəni bu sənsizlik,xeyirli sonluqla bitəcəkmi?..