Düşündürücü hekayələr kateqoriyası üzrə məqalələr

İngiltərədə hakimlərin maaşları yoxdur. Ancaq əvəzində çek kitabçaları var. Üstəlik, bu kitabçalarda hər hansıbir limit də yoxdur. Buna səbəb isə ingilis hükumətinin öz hakiminə inanmasıdır...

Bir gün bir hakim bir banka gedir və 1 000 000 funt-sterlinqə ehtiyacı olduğunu deyir. Təbii ki, əvvəlcə bank rəhbərliyi nə edəcəyini bilmir. Ancaq sonra «yuxarılardan» razılıq almamış bu qədər pulu verə bilməyəcəklərini deyir və dərhal Ədliyyə Nazirliyinə (həmçinin lazım olan başqa nazirliklərə) zəng edir. Ancaq hər yerdən gələn cavab eynidir: "Ödəyin!"

Ancaq bir məsələ də var ki, bankda bu qədər nağd pul yoxdur və istəsələr də, istəməsələr də, hakim istədiyi pulu almaq üçün ertəsi gün gəlməlidir. Ertəsi gün hakim gəlir və istədiyi pulu alıb gedir…

Bir gün bir adam qatarla səyahət edirdi. Adam bir gəncin yanında oturmuşdu. Ancaq gənc, çox narahat idi. Bir qədər söhbətdən sonra gənc neçə illər həbsdə olduğunu və həbsdən yeni çıxdığını dedi. Buna səbəb isə, gəncin illər əvvəl çox pis bir hərəkət etməsi idi. Üstəlik, onun bu hərəkəti ailəsinə də çox pis təsir etmişdi. Hətta, o qədər pis təsir etmişdi ki, nə biri bir görüşə gəlmiş, nə də biri bir məktub yazmışdı. Ancaq gənc, hələ də, ailəsinn yoxsul olduqları üçün görüşə gəlmədiklərini, savadsız olduqları üçün məktub yazmadıqlarını düşünürdü. Çünki nə qədər pis hərəkət etmiş olursa-olsun, ailəsi, yəqin ki, onu çoxdan bağışlamışdı. Buna görə də, ailəsinin «işini asanlaşdırmaq» üçün onlara bir məktub yazmış və onlardan qatar qəsəbələrinin yanındakı dağın ətəyindən keçəndə bir işarə qoymağı xahiş etmişdi. Yəni, əgər ailəsi onu bağışlasa, relsə yaxın bir alma ağacına ağ bir lent bağlayacaq, yox əgər bağışlamasa, heç bir şey etməyəcəkdi. O da qatarda qalıb üzü qərbə gedəcək və bəlkə də ömrünün sonuna kimi səfil bir həyat sürəcəkdi…

Şotlandiyalı Klark ailəsinin böyük bir xəyalı var idi. Ailə doqquz uşağı ilə birlikdə Amerikaya getmək və orada yeni bir həyat qurmaq istəyirdi. Hətta uzun illər işləmək bahasına başa gəlsə də, ailə başçıları Amerikaya 

getmək üçün lazım olan pulu yığmışdılar. Nəhayət, Klark ailəsi pasportlarını aldılar və Amerikaya gedən gəmidə yerlərini ayırdılar. Ancaq Amerikaya yola düşməyə 7 gün qalmış ailənin kiçik oğullarını it tutdu. Həkim gəlib uşağı müayinə etdikdən sonra quduz olmaq ehtimalına qarşı onu iki həftə karantin altına aldı. Artıq ailənin bütün xəyalları puç olmuşdu. İstəsələr də, istəməsələr də, heç biri Amerikaya gedə bilməyəcəkdi. Ancaq bu hadisədən bir neçə gün keçmiş bütün Şotlandiya bir xəbərlə sarsıldı. İlk Amerika səyahətini həyata keçirən nəhəng «Titanik» gəmisi batmış və üstəlik, yüzlərlə sərnişini ölmüşdü. Ancaq kiçik oğullarını it tutduğu üçün Klark ailəsi bu gəmiyə minə bilməmişdi.

Bir gün bir milçək vaxtı dayandırmağı qərara aldı. və bir qum saatına girərək, qum saatının ortasında dayandı.  Artıq qum saatından qum axmırdı. Bunu görən milçək: «Vaxtı dayandırdım, artıq bundan sonra nə qocalmaq var, nə də ölmək!» — deyə sevindi. Beləliklə, qum günlərlə, hətta həftələrlə axmadı. Ancaq milçək yenə də qum saatının içində qocaldı. Artıq gücü də qalmamışdı. Axırda məcbur olub qum saatından çıxdı. Milçək elə: «Görəsən, vaxtı dayandırdığım halda niyə qocaldım?» — deyə düşünürdü ki, oradan keçən qoca bir milçək: "Çünki sənin dayandırdığın vaxt yox, qum idi!" — dedi.

Ailəm jurnalı

34 yaşlı Florens Çedvik La-Manş boğazını keçən ilk qadın üzgüçü idi. Ancaq onun başqa xəyalı da var idi: Katalina adasından Kaliforniya sahilinə qədər olan 21 millik məsafəni üzən ilk qadın üzgüçü olmaq. Ancaq bu heç də o qədər asan bir iş deyildi. İlin ən isti günlərindən biri(1952-ci ilin 4 iyulu) olsa belə, Çedvikin üzəcəyi dənizin suyu insanın bədənini donduracaq qədər soyuq idi. Üstəlik, hava o qədər dumanlı idi ki, Çedvik onu müşayiət edən qayıqları çox çətinliklə seçə bilirdi. Bu yoldakı başqa bir təhlükə isə La-Manş boğazının məşhur köpək balıqları idi. Ancaq Çedvik soyuğa, dumana və köpək balıqalarına baxmayaraq, 15 mil üzdü. Onu müşayiət edən qayıqlardan birində Çedvikin anası və məşqcisi oturmuşdu. Hər ikisi durmadan nə isə deyir və onu ruhlandırmağa çalışırdı. 

Qədim zamanlarda iki ölkə arasında amansız bir rəqabət var idi. Hər ölkə o biri ölkəyə bir yolla öz gücünü göstərmək istəyirdi. Üstəlik, bu «yol» həm çox sadə, həm də çox ağıllı bir yol olmalı idi. Bir gün bu ölkələrdən biri bunun üçün şəhərin ortasında böyük bir hovuz tikməyi qərara aldı. Sonra isə bir gecə hamı bir qab süd gətirəcək və bu hovuza tökəcəkdi. Bu fikir hamının ürəyinə yatdı və o gecə gətirdiyi südü hovuza boşaltdı. Ancaq səhər açılanda ortada içi südlə yox, su ilə dolu bir hovuz var idi. Çünki hamı belə düşünmüşdü: «BU qədər insanın arasında təkcə mən hovuza süd əvəzinə su töksəm, nə fərqi olacaq ki!...»

 

Ailəm jurnalı

Bir gün burun azad olmaq istədi və öz-özünə: «Niyə göz üçün ola-ola bu gözlükləri mən daşımalıyam? Niyə göz üçün ola-ola bu gözlüklərin yükü mənim üstümdədir? Elə isə necə olursa-olsun, bu gözlüklərdən xilas olmalıyam», — dedi. Və sonra da elə bərkdən asqırdı ki, gözlük yerə düşüb xıncım-xıncım oldu. Beləliklə, göz gözlüksüz görə gilmədiyi üçün yolunu azdı və çox keçməmiş burun bir ağacın gövdəsinə dəyib əzildi...

 

Ailəm jurnalı

Balaca qız evlərinin qarşısındakı çiçək dolu bağçaya girdi. Ürəyi sevincdən az qala yerindən çıxacaqdı. Bir anlıqöz-özünə: «Bir dəstə çiçək yığıb anama aparsam, kim bilir nə qədər sevinəcək? Hələ üstəlik, „Qızım məni nə qədər çox sevir“ deyib yanaqlarımdan öpəcək», — deyə düşündü. Elə bunları düşünə-düşünə çiçəkləri yığmağa başladı. Sonra da bu çiçəklərdən gözəl bir dəstə bağladı. Anası daha çox sevinsin deyə, mətbəxdən bir güldan götürdü. Sonra da çiçək dəstəsini bu güldana qoydu. Ancaq mətbəxdən yeni çıxmışdı ki, birdən ayağı sürüşdü və güldan əlindən yerə düşdü. İndi həm güldan sınmış, həm də çiçəklər dağılmışdı. Bu vaxt səsə yan otaqdan anası gəldi. Və yerdəki şüşə qırıqlarını görüb özündən çıxdı. Sonra da «niyəsini» soruşmamış qızını döyməyə başladı. Balaca qız qorxudan nə edəcəyini bilmir və ancaq: «Anacan, nə olar, məni vurma!» — deyə yalvarırdı. Ancaq anası o yalvardıqca qışqırır, qışqırdıqca da vururdu. O gündən o qızın bir daha anasına çiçək hədiyyə etdiyini görən olmadı.

 

Ailəm jurnalı

Kaliforniya Yanğınsöndürmə İdarəsi yanğından sonra meşədə yanmış bir dalğıc cəsədi tapdı. Üstəlik, bucəsəd dalğıc paltarı, dalğıc üzgəci, dalğıc maskası və dalğıc balonu ilə «tam təchizatlı» bir dalğıc cəsədi idi. Əlbəttə ki, belə bir cəsədin meşə yanğınında tapılması çox təəccüblü idi. Ancaq polis hadisəni araşdırdıqdan sonra bütün sirlər ortaya çıxdı...

Əslində hadisə belə baş vermişdi. Dalğıc o gün meşədən  20

Həyat uzun bi marafondur. Həm də hər addımda yeni bir başlanğıca imza atacağımız bir marafon. Hətta, bu uzun marafona «həyat marafonu» da desək, yəqin ki səhv etmərik...Əslində isə «marafon» sozü Qədim Yunanıstanda spartalılar və yunanlar arasında baş verən Marafon Meydanında baş verir və bu müharibədə yunanlar qalib gəlir. Müharibə qurtarandan sonra bu qələbəni Afinaya xəbər vermək lazım gəlir. Ancaq bu meydanla Afina arasındakı məsafə 42 kilometrdir. Bunun üçün yunanlar bir əsgər yollayır və bu məsafəni qaçaraq(üstəlik də, dayanmamaq şərti ilə) qət edir. Ancaq bu onun son vəzifəsi olur və son nəfəsdə «Biz qalib gəldik!» — deyərək ölür. Sonralar isə bu məsafə marafon yarışları üçün istifadə edilən məsafə olur…