Düşündürücü hekayələr kateqoriyası üzrə məqalələr

Bir neçə il əvvəl Amerikanın Vaşinqton ştatındakı Sietl şəhərində keçirilən idman yarışında

doqquz idmançı qaçış zolağında hazır vəziyyətdə durur.Onlar əlil idilər.Nəhayət, “START”

atəşi açılır.İdmançılar məsafənin üçdə birini qət edirlər.Qəfildən idmançılardan biri yerə yıxılır.

O, qaçışı davam etdirə bilməyib aldığı zədələrdən ağlamağa başlayır.Digər səkkiz idmançı onun

yerə yıxıldığını görüb qaçışı dayandırırlar.Daun sindromundan əziyyət çəkən idmançı qız ona

yaxınlaşıb başını qoynuna alaraq soruşur:

-İndi yaxşısan? Özünü necə hiss edirsən?

Başqa idmançılar da ona yaxınlaşırlar, hamılıqla çiyin-çiyinə verərək birlikdə “FİNİŞ” xəttinə

doğru irəliləyirlər.Bu səhnənin canlı şahidi olan minlərlə tamaşaçı ayağa qalxaraq göz yaşları

içində bir xeyli əlil idmançıları alqışlayırlar.Yarış sona çatır.Onlar şahidi olduqları bu hadisəni

başqalarına da danışırlar.Bilirsənmi nə üçün? Çünki hər birimizin daxilində qabiliyyət hissini

üstələyən başqa bir hiss də var.Bu, İNSANSEVƏRLİK hissidir!

Bir gün, kiçik bir qız uşağı, küçənin qırağında oturmuş, yeyəcək bir şey,

pul ya da ala biləcəyi bir şey üçün dilənirdi.

Əynində yırıq-yırtıq, üzü-gözü kir içində və pərişan bir haldaydı.
Qız dilənərkən, küçədən gənc, canlı və yaxşı görünüşlü bir adam keçdi.

Günahkar bir adamı mühafiz mələklər önündən və arxasından meydana çəkib, onu cəza yerinə sürükləyirdilər. O şəxs onu tutub sürükləyənlərə fikir vermədən göz yaşlarını payız yağışı kimi tökərək üzünü geriyə çevirdi. Sanki nəyəsə ümid edirdi. Birdən Allahdan mələklərə əmr gəldi:

— Ona deyin ki: " Ey fəzilətsiz insan! Qəbahətlərindən qara dəftərini görmədinmi? Daha nəyi gözləyirsən? Boş yerə dayanma! ".
O şəxs bu xəbərdarlığa belə cavab verdi:

Günlərin biri bir cavan gözəl paltarından birini geyinib məscide sübh namazına gedir.
O, məscidə catmamiş yıxılır, patlatı büsbütün bulaşır. Ayaga qalxıb üst-başını cırpır,
evə qayıdır və paltarını dəyişib yenidən məscidə yollanır, bu dəfə həmin yere catanda yıxılır,
üst-başı yenə də tamam bulaşır. Yenidən evə qayıdıb paltarını dəyişir ve məscidə gedir.

Bu defə yolda qarşısına əlicarıqlı bir şəxs cıxır.
Cavan ondan adını soruşduqda deyir:«Gördüm eyni yerdə iki defə yıxıldın,
bunun ücündə cıraq gətirib ayagının altını işıqlandırmaq istədim»Cavan ona təşəkkür
edir və onlar birlikdə məscidə yollanırlar. Məscidə catanda cavan ona namaza
gəlməyi təklif edir, amma əlicıraqlı şəxs imtina edir.Cavan nə qədər israr edirsə,
hec bir nəticə vermir. Səbəbini soruşduqda deyir:«Axı mən şeytanam!»Cavan sanki yerə yapışır və bir söz deyə bilmir.

Şeytan sözlərinə davam edərək deyir: «Sənin iki dəfə yixilmagına səbəb mən oldum.
Birinci dəfə səni yıxdıqda dərhal evə qayıdıb təzə paltar geyindin,
məscidə qayıtdın və bunun ücün Allah-Təala sənin bütün günahlarını bagışladı.
İkinci dəfə bunu yenidən təkrar etdim. Amma sən bu dəfə də təzə partarından
birini geyinib məscidə döndün.

Və bu dəfə Allah-Təala sənin bütün qohum-əqrabalarının günahlarını bagışladı.
Qorxdum ki, birdən ücüncü dəfə yixilsan, yenidən evə qayıdacaq, təzə paltar
geyinib məscidə dönəcəksən.
Bu defe Allah-Təala sənin bütün həmşəhərlilərinin günahlarını bagışlayacaq…

Ölüm ayağında böyük İsgəndər komandirlərini çağırıb, son 3 arzusunu çatdırmış:1.Tabutu dövrün ən yaxşı həkimləri tərəfindən daşınmalı;2.Əldə etdiyi bütün zənginliyin(qızıl, gümüş və digər qiymətli daşlar) yol boyunca, tabutu məzarlığa gələnə qədər səpələnməli;3.Əlləri hər kəsin görə biləcəyi şəkildə tabutun xaricinə sallanmalı.

Mənə demişdin ha, məni niyə sevirsən? Mən isə buna heç vaxt cavab tapa bilməyəcəm demişdim. Amma… Cavabını tapdım. Bir kəpənək varmış. Baramasından yeni çıxan, həyata yeni gözlərini açmış bir kəpənək. Zərif, incə, gözəl bir kəpənək qanadları inci dənəsi kimi tərtəmiz çiçək bağçası kimi rəngarəng. Kəpənək baramasından çıxdıqdan sonra həyata atılmış bir gündəlikömürünü gəzərək keçirmək üçün çiçəklərə qonarmış, dağları, düzənlikləri keçmiş dənizləri aşmış. Amma bir evin pəncərəsinə gəlmiş. Evdən içəri baxdığında birdə nə görsə yaxşıdı? Bir işıq… İşıq elə gözəl elə təmiz ki gözləri qamaşmış kəpənəyin. İşığa baxmış, daha sonra yanına getmək istəmiş… Pəncərədən tapdığı aralıqdan içəri girdi və dayanmadan ışıga dogru döndü. Əslində o işıq yalnız sadə bir lampa idi, amma o an kəpənək üçün elə gözəl görünürdü ki, bunu anlaya bilməmişdi.

Eləcə bütün gecə döndü dayandı, xoşbəxt idi bəlkə də bir günlük ömürünü yalnız o işığın yanında keçirə bilərdi və elədə etdi. Bütün gecə rəqs etdi işığın ətrafında, amma səhər olurdu kəpənək artıq yorulmuşdu və yavaşca aşağı dogru düşdü cəhd göstərdi havada qalmaq üçün, amma bacara bilmədi və yerə çaxıldı. Yorulmuşdu ürəyi sürətlə atırdı qalmaq istədi, amma qanadlarında güc qalmamışdı əldən düşmüşdü, ölürdü… Amma son bir səylə yüksəldi. İşığa yaxınlaşdı və yerə düşdü. Gözlərini yumdu 1 günlük həyatı bitmişdi bəlkə də boşa xərcləmişdi bir işıq uğruna, amma olsun o elə dusunmurdu. Xoşbəxt idi ən əsası xoşbəxt öldü.

Bir qız yeni aldığı velosipediylə məktəbə gəlir və məktəbin bağçasındakı velosiped dayanacağında velosipedini saxlayır. Velosipedini yeni aldığından kilid açarı olmur. Dərslərin sonunda evə getmək üçün velosipedinin yanına gələndə yerində olmadığı görür və çox əsəbiləşir.
Ertəsi gün məktəbə gəldiyində velosipedini üzərində bir qeydlə dünən saxladığı yerdə tapır.

Ana, bilsən nə xoşbəxtəm, hər gün bir damcı boy atıram. Böyüməyimdən xəbərin olsa da, burada hansı hisslər keçirdiyimdən xəbərsizsən. Fikirləşirsən ki, bir tikə canımla nə düşünə bilərəm. Düzdür, heç nə görməsəm də hər şeyi duyuram — məni əzizlədiyini, əllərinin istisini, hətta hirsləndiyini də… Göz açıb böyüyəndə nəyə hirsləndiyini mütləq səndən soruşacam. Nədisə son günlər yaman ağlayırsan. Ağlama ana, onda mən də burada kövrəlirəm!

Bir gün bir müsəlmandan soruşurlar....
— Niyə qadınlar çadrada gəzsinlər.?
Müsəlman cebindən 2 konfet çıxardır… biri kağıza bükülü halda digəri isə kağızsız...
— buyur seç..
— Əlbətdə konfet kağızına bükülü olanı seçirəm...
— O zaman sualınızın cavabını anlamısınız..

Məşhur bir futbolçu arvadını öldürməklə günahlandırılırdı. Futbolçu tutulmuşdu. Amma arvadının cəsədi ortada yox idi. Məhkəmə Amerikan filmlərindəki kimi idi. Futbolçu şübhəli kürsüsündə otururdu. Qucaq dolusu pulla tutduğu vəkili münsifləri razı salmağa çalışırdı

— «Hörmətli münsif, müvəkkilimin günahsız olduğuna ürəkdən inanıram… Buna az sonra sizlər də inanacaqsınız… Niyə, Baxın indi 1dən 10a qədər sayacağam və müvəkkilimin öldürdüyü iddia edilən qadın bu qapıdan içəri girəcək..

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10...»