İslami Hekayətlər kateqoriyası üzrə məqalələr

Namazlarını vaxtlı vaxtında camaatla məsciddə qılan,  ALLAHa ürəkdən bağlı, çox təmiz qəlbli bir adam var imiş. Amma evi, çayın o biri tərəfində olduğu üçün hər vaxt namazına bir az gecikərdi. Çünki çayı sal ilə keçmək vaxtını çox aparırdı. Bir gün, getdiyi məsciddə bir xütbə dinləyir…
İmam deyir ki: ”ALLAHa elə inanıb elə sığınacaqsan ki, elə güvənəcəksən ki, hər işin asanlıqla həll olacaq. ”..Bismillah..” –  de gir suya… İnanki suda yeriyəcəksən…” deyə  bir nümunə verir…
Adam bunu eşidincə çoox sevinir.
— Oh! – deyir. Xilas oldum artıq saldan, vaxt itirməkdən. Bismillah – deyib keçərəm qarşıya… Sevincindən içi içinə sığmır bu məsumun…
Eyni zamanda da içindən İmama acıyır ki, niyə indiyə qədər bunu ona söyləməyib. Həmin bu məsum insan İmam dediyi kimi də eliyir. Məsciddən çıxır və çayın sahilinə gəlir “Bismillah” deyir və suda yeriyib çayın o biri tərəfinə keçib gedir. Artıq arvadı da özü də çox xoşbəxt olurlar buna görə.
Bir gün xanımı deyirki : ”Sabah o  İmamıda götür gəl yeməyə..! Gör bizə nə qədər yaxşılıq elədi o…”
“Olar”, deyir adam.
Sabahı gün məsciddən çıxanda yoldaşı dediyi kimi, İmamı evə dəvət edir, İmam razılığ verir. Çayın kənarına çatırlar.
İmam: “..Gözlə bir sal tapıb keçək çayı..” – deyəndə adam təəccüblənir. ”Nə salı İmamım..? Cümə günü sən demədinki “..Bismillah..”  de və çayın üzərindən keç..! Mən o gündən bəri elə edirəm. Haydı keçək..”
İmam heyrət içində çaş – baş qalır… Bir müddət titrək ürəklə, qəmli baxır adama və deyir: “- Ah..! Kaş ki mənim imanım da, səninki kimi ” şübhəsiz”  olardı.”

Uca Allah yeri yaradanda yer fasiləsiz hərəkət edirdi. buna görə də Allah-Təala dağları yaratdı. Dağları yerə oturdunca yer sabitləşdi. Mələklər dağların gücünə heyran olub Allahdan soruşdular:
-Ey Rəbbimiz, məxluqatın içində dağlardan daha güclüsü varmı?
Allah-Təala da:
-Bəli, dəmir,-buyurdu.

Həzrəti İbrahim (ə.s.) 160 yaşına gəlmişdi. Günlərin bir günü özündən iki yaş böyük bir qoca ilə qarşılaşdı. Qocanın ayaq üstə durası halı yox idi. Hz.İbrahim (ə.s.) onu evinə dəvət etdi və ona süfrə açdı. Birlikdə yemək yeməyə başladılar. Lakin yaşlı qonaq heç cür yemək yeyə bilmirdi. Üstəlik köməyə də razı olmurdu.Yeməyi gözünə, burnuna soxur, arada da ağzına apara bilirdi. Əli-üzü, üstü-başı tamam yeməyə bulaşmışdı. Elə bir yeməyi o yox, yemək onu yemişdi. Hz.İbrahim(ə.s.) ona baxıb:

Bir gün Mələklərin rəhbəri Cəbrail ( əleyhissəlam ) ALLAH dərgahında 2 rükət Namaz qılır. Bu iki rükət Namazın müddəti, dünya vaxtı ilə dörd min ilə bərabər olur. Cəbrail (ə) Namazı bitirdikdən sonra, Cənabi Haqqa üzün tutub. "..Ey RƏBBim, yer üzərində, SƏNə ibadət edən bəndələrin arasında mənim kimi Namaz qılanı oldumu..?.." ALLAHu Təala Cəbrailə ( ə ): "..Bəli..Oldu.." cavabın verincə, Cəbrail ( ə ) təəcüblə bir anlıq fikrə gedir. ALLAHu Təala: "..Bəndəmin 2 rükət qıldığı Namaz, sənin dünya zamanı ilə dörd min il qıldığın 2 rükət Namazdan daha fəzilətli, savabı daha çoxdur..Çünki, sən günahın, pisliyin nə olduğunu bilmirsən. Sənin nəfsin, tamahın yox, bunlardan uzağsan. Ama bəndəm dünyada az bir zamanda olsa, dünya nemətlərindən üz çevirərək, nəfsinə, tamahına üstün gələrək, şeytanı unudarağ qibləyə üz tutub məni zikr edib, Təkbir gətirib, ALLAHu Əkbər deyəcək.."

Zahir,dərviş həyatı sürdürən müsəlmanlardan idi.Ciddi bir problemi var idi..Anadan gəlmə qüsuru onun cəmiəyəttən,ictimayətdən uzaqlaşmasına səbəb olmuşdu.Məcburən insanlar arasına çıxdığı zamanlarda isə «Hər kəs mənə baxır»kompleksi ilə əzilir və sıxıntı çəkirdi..Əfəndimiz (sav) də zahirin bu probleminin fərqində idi.

Keçmiş zamanlarda bir nəfər Ərəbistan çöllərində təkbaşına uzaq bir səfərə çıxıbmış.Şeytan onu yolundan azdırmaq üçün təğyiri-libas olub insan qiyafəsində onun qarşısına çıxır və deyir:- Salam, ey dost. Görürəm, təkbaşına harasa səfər edirsən. Istəyirsənsə, sənə yol-yoldaşı olaram. Mənim də yolum sən getdiyin cəhətədir.

Həmin şəxs çox sevinir və şeytanın təklifini qəbul edir. Bu minvalla iki yoldaşı uzun-uzadı yollarına davam edirlər. Nəhayət qaş qaralır, axşam düşür. Birdən şeytan yoldaşına deyir:
— Mən səninlə dostluq etmək istəmirəm!
Adam bunun səbəbini soruşduqda Şeytan dillənir:
— Səhərdən səni müşahidə edirəm. Səni bir dəfə də olsun namaz qılan görmədim. Mən insan qiyafəsinə girmiş şeytanam. Səni yolundan azdırmaq üçün belə etdim. Baxdım ki, səni azdırmağa ehtiyac yoxmuş. Mən Allaha yalnız bir dəfə səcdə etməyib Ona asi oldum. Bu əməlimə görə də Allah məni qiyamətə qədər lənətlədi. Sən isə gündə beş dəfə Allaha səcdə etməyə tənbəllik edirsən. Ona görə də səninlə olmağımla bir daha Allahın lənətinə düçar olmaqdan qorxuram və səninlə dostluq etməkdən imtina edirəm.
Sənin vəziyyətin mənimkindən betərmişki!

Bir əsgər namaz qılan əsgərdən soruşdu: — Neçənci əsrdə yaşayırıq? Niyə özünü zəhmətə salıb hər gün 5 dəfə namaz qılırsan?

Namaz qılan əsgər elə həmin vaxt uzaqdan görünən komandiri göstərib dedi: 
— Bu insan niyə hər yanından keçəndə düz durursan, salam verib bütün əmrlərinə tabe olursan? Yat desə yatırsan, qalx desə qalxırsan? Oda sənin kimi 2 əli, 2 ayağı, 1 başı olan insan deyilmi? 
Digər əsgər cavab verdi: 
— Bəli, o da mənim kimi biridi. Amma rütbəsi var, çiynində ulduzu var. 
Namaz qılan əsgər bunun cavabında dedi: 
— Ey dost! Sən çiynində 1 dənə ulduzu var deyə sənin kimi birinə itaət edirsənsə, mən niyə yerdəki qum dənəcikləri qədərində ulduzları olan və hamısını təsbeh dənələri kimi qüdrətli əliylə çevirən Allaha itaət etməyim? Niyə namaz qılıb əmrini yerinə yetirməməliyəm?

Molla bir söhbətində:
— «Bismillah deyərək getsəniz, suyun üzərindən batmadan keçə bilərsiniz.»- deyir.
Bu sözə inanan bir kəndli, artıq körpü yerinə çaydan keçir.
Bir gün mollanı evinə dəvət edir.
Dəvəti qəbul edən molla ilə birlikdə gedərkən, qarşılarına çay çıxır və adam çayın üzərindən gedərək keçir.
Amma molla suya girməyə cəsarət edə bilmir.
Çaşmış kəndli,
— «Molla siz belə deməmiş idinizmi, gəlsənizə!»-deyə səslənər.
Molla isə belə cavab verər:
— «Onu söyləyən dil məndə; amma ona inanan ürək səndədir...!»

Nəvəsi, babasından maraqla soruşur:
Babacan! Bir insanın ömrü nə qədər olur?
'Baba şirin bir təbəssümlə: Azanla namaz arası qədər balam.' dəyəndə nəvə:

Yaşlı qadın olduqca dini bütöv bir insan idi… Hər səhər qapısının önünə çıxar və qışqıra-qışqıra dua edərdi:
«Tanrım bizə verdiklərin üçün sənə şükrlər olsun!»
Və ardından hər səfərində də yan qonşusunun səsi eşidilərmiş: